De verschillen zitten in details als de iets grootsere productie, het toevoegen van trompetten en de lichte experimenten met koorzang. Voor grote vernieuwingen hoeven we ons dus niet naar The Apostasy te keren (zelfs de album cover lijkt wel rg op de covers van de vorige twee albums). Maar juist die nieuwe details geven The Apostasy zijn meerwaarde, zoals het uitermate geslaagde nummer Inner Sanctum laat horen. In dit voor Behemoth-begrippen rustige, dreigende en sombere nummer neemt Warrel Dane van Nevermore enkele zanglijnen voor zijn rekening. Zijn karakteristieke stem blijkt perfect samen te gaan met dit nummer.
Ook met complexe en zeer zwaar klinkende nummers als Slaying the Prophets Ov Isa en At the Left Hand Ov God (die overigens wel z op een van de andere albums van Behemoth hadden kunnen staan) weet deze band de luisteraar van begin tot eind te overdonderen. Fans van bands als Nile, Belphegor en Zyklon zullen dan ook wederom kunnen smullen van de staccato riffs, de krachtige gitaarsolos, het indrukwekkende drumwerk en de talrijke details die op The Apostasy te vinden zijn. Het lijkt me duidelijk dat ook de liefhebbers van de vorige albums blindelings kunnen toehappen. The Apostasy is namelijk gewoon wederom een sterk, technisch en modern klinkend death metal album geworden.
Tracklist:
1. Rome 64 C.E.
2. Slaying the Prophets Ov Isa
3. Prometherion
4. At the Left Hand Ov God
5. Kriegsphilosophie
6. Be Without Fear
7. Arcana Hereticae
8. Inner Sanctum
9. Libertheme
10. Pazuzu
11. Christgrinding Avenue
