Necroritual van Kuturlat is nog maar het begin en de band dreigt door te gaan. Aldus luidt de slotzin van het bij deze CD geleverde informatievel. Als je dat soort dingen leest v��r je naar het album in kwestie gaat luisteren, denk je, kom maar op, sla de boel maar in puin. Soms ben jij het die dan dingen in puin gaat slaan, bijvoorbeeld de CD zelf, wegens het niet nakomen van de verwachte hoogspanning en het niet vervullen van de hooggespannen verwachtingen.
Of zoiets.
Ik heb de informatie naderhand gelezen en ik moest wel grinniken bij het zien van zoveel ophef over een niet meer dan modale CD.

Nee, niet slecht. Necroritual van het Madrileense Kuturlat is niet slecht, maar dit is niet bepaald een album dat ons allemaal wakker schudt. Het sust ons ook weer niet in slaap, maar uiterlijk na het laatste nummer slaat de onge�nteresseerdheid toe. Althans, bij mij.
Met de smerige en rauwe black die ons wordt beloofd valt het wel mee. Necroritual is een goed geproduceerde schijf, overwegend snel, en op de gebruikelijke momenten mid tempo. Op geluidstechnisch gebied is er vrij weinig aan te merken. Wat kan er dan mis zijn, zou je je afvragen. Nou, aardig wat. Gewoon het feit dat dit album zich onmiddellijk nestelt in de grote brij, de immense berg van releases die uitkomt op een moment dat er zoveel beters uitkomt. Het mist een boodschap, het mist een klauw die je bij je keel grijpt en die je meesleurt, die je op je stoel neerkwakt en die zegt: �En nou LUISTEREN naar wat we te zeggen hebben! Hier, pak aan!� Het mist de kracht om andere dingen te kleineren, belachelijk te maken.

Wat blijft er dan nog over?
Een vermakelijk cd�tje om op zondag keihard aan te zetten. Verstand op nul ramwerk. Best lekker, nu en dan, of niet soms?

Tracklist:
1. Prelude
2. Morbid Feelings
3. Necroritual
4. Across The Battlefield
5. Interlude
6. Ancient Invocations Of Death
7. Surrounded By Darkness
8. Impious Wisdom
9. Unsanity
10. Divine Armageddon
11. Outro