Het gebeurt niet vaak dat ik met stomheid geslagen ben als ik voor het eerst naar een album luister, maar Handful Of Hate krijgt het voor elkaar. Handful Of Hate introduceert niet, Handful Of Hate bouwt niet op, maar Handful Of Hate explodeert. Het is alsof je een kanon afschiet in je huiskamer. Al vanaf de eerste seconde van Gruesome Splendour word je bestookt met een bijna ongekend fel stuk black metal, zoals we dat ook kennen van een band als Marduk. Blastbeats zijn prominent aanwezig en zijn de drijvende kracht achter deze razernij. In hoog tempo wordt het ene na het andere muzikale salvo op je afgevuurd, waardoor je de volle 35 minuten op het puntje van je stoel zit.
Dat 35 minuten gevuld door deze Italiaanse band veel te kort is, moge duidelijk zijn. Een band die zo vol vuur zit als Handful Of Hate, moet toch met gemak een uur kunnen vullen? Helaas niet dus, want ook op hun andere albums (Gruesome Splendour is hun vierde) blijkt dat ze blijven steken tussen de 33 en 45 minuten. Meer regels wil ik aan dit negatieve punt niet vuilmaken, want er valt genoeg positiefs te melden.
Laat ik eens beginnen met het openingsnummer Livid. Beukende drums, razende gitaren en een schreeuw knallen in dit nummer door je speakers. Opzwepende riffs worden toegevoegd en de muziek raast voort, dan een korte pauze, met direct daarna een woede-uitbarsting van zanger Nicola. De snelheid wordt verhoogd, de zanger gaat uit zijn dak en je wordt meegesleept in een idioot snel en waanzinnig avontuur. In de hierop volgende nummers komt Handful Of Hate nog wel eens met langzamere passages tussendoor, maar Gruesome Splendour kenmerkt zich voornamelijk door razendsnelle en agressieve black.
Grotesque In Pleasure, Rotten In Vice is n van die nummers die wat trager is dan de rest. Of liever gezegd: n van de nummers die wat trager begint. Want ook in dit nummer schakelt de band al snel op naar een hogere versnelling. Melodieuze lijntjes, die overigens zeer herkenbaar zijn voor deze band, zijn veel aanwezig. Ook dit doet mij weer aan Marduk denken. Ik wil niet de indruk wekken dat beide bands op elkaar lijken, maar het zou me niet verbazen als Handful Of Hate zich (voor dit album) door hen heeft laten inspireren.
De rollende drums, die typische melodietjes en uitspattingen geven aan de Handful Of Hate toch een duidelijk eigen geluid. Of de band zich nu door een andere heeft laten inspireren of niet, ze doen op Gruesome Splendour helemaal hun eigen ding en het resultaat mag er zijn! Afwisselende nummers met veel muzikale inhoud, worden hier afgewisseld met de hierboven beschreven razernij. Als je even denkt rustig adem te kunnen halen, gooit de band er weer een krachtuitspatting tegenaan. Het enige echte rustpuntje op het album is eigenlijk het laatste nummer, Ejaculation Dementiae. Een rustig einde om al het voorgaande even te laten bezinken.
Tracklist:
1. Livid
2. Theory Of Perfection
3. Used To Discipline
4. Tied, Whipped Educated
5. Grotesque In Pleasure, Rotten In Vice
6. Reproach And Blame
7. Spawn Of Decadence
8. Whiplaw
9. Ejaculation Dementiae
