Zelfs de Duitse pers neemt Eisregen niet serieus. Een beetje logisch want de mix van death, black en heavy metal overgoten met een saus van slechte humor en een bizarre voorliefde voor vreselijke melodietjes is niet direct aantrekkelijk. Wel jammer van een band die in 1998 met Krebskolonie een amusant cultalbum op de markt gooide. Een album dat ze elk album proberen te imiteren met zeer saaie resultaten.

En ook het nieuwe album is weer goed fout en ��n grote herhalingsoefening. De enige progressie zit in de productie en het speltechnisch vermogen. Ze kunnen tegenwoordig namelijk wel al redelijk spelen en ook de Duitse schlagerzang klinkt beter als in het verleden. Het kinderkeyboard klinkt echter hetzelfde net zoals elke song weer een variatie op een variatie van een oud Eisregen deuntje is.

Begin je echter al te glimlachen door songtitels als Eine kleine Schlachtmusik, Kerzem Am Dom en Schlachthaus-Blues en vind je alles wat fout klinkt geweldig dan is Blutbahnen gewoon een feest. Voor de rest van de mensheid is dus echter driewerf kut. Wellicht dat er volgende keer in 013 in plaats van 20 kijklustigen er maar 10 staan, maar dat zal de heren niet tot de conclusie laten komen om er nu eens mee te kappen. Dan ga ik nu nog maar een schijfje van Die Apokalyptischen Reiter laten spinnen. Een band die wel humor met goede muziek en interessante idee�n weet te combineren.

Tracklist:
1. Auftakt: Eine kleine Schlachtmusik
2. Eisenkreuzkrieger
3. Im Dornenwall
4. Ein Hauch von R�ude
5. 17 Kerzen am Dom
6. Blutbahnen
7. Alphawolf
8. Frischtot
9. Schlachthaus-Blues
10. Zur�ck in die Kolonie
11. Schneuz den Kasper!