Ok, nu heb ik de band wel genoeg zwartgemaakt. Want als je verder nog nooit in je leven een lekkere hardrockplaat hebt gehoord, dan is deze derde cd van Razorback best te doen. En ook als je collectie al overvol zit met cd's van Rainbow, Whitesnake, Europe etc., dan kan Deadringer er ook nog wel bij. De nummers zijn niet zo bijzonder, eerder inwisselbaar. Maar de band bevat wel een stel klinkende namen in de line-up die de cd gelukkig toch nog naar een hoger niveau brengen dan middelmatig. Zo kan ik van elke solo van Rolf Munkes (Empire, Tony Martin-band) intens genieten en is drumbeest Mike Terrana altijd een traktatie.
Alleen de vocalen van Stefan Berggren... best zuiver, maar omdat het zo'n eentonig stemgeluid is, houdt het mijn interesse niet vast. Dus ja, de eindconclusie is dat Razorback ook bij zijn derde cd bewijst dat het niet zulke geweldige hardrock kan maken. Het is een middelmatig bandje met een paar goede muzikanten, dat wel.
Tracklist:
1. The Faint Distant Bell Ring (Intro)
2. Deadringer
3. The Last Man Standing
4. Take Me To The Other Side
5. Hero
6. Line Of Fire
7. Burden
8. Miracle Baby
9. Rock and Roll Life In Hellsink
10. Let Me Give My Lovin
11. Razor Blues