In 2005 werd de pagan metalband Helritt gevormd. Tyrs Sohn, Nidhggr en Reki namen respectievelijk de gitaren, drums en zang voor hun rekening. Snel daarna werden Boreas en Werner aangetrokken voor de bas en als tweede gitarist. Met deze complete line-up nam de band in datzelfde jaar hun demo Wlder op, een tien minuten durend werkje met daarop twee nummers. In 2006 tekende de band bij Det Germanske Folket, waarbij ze eerder dit jaar hun eerste album uitbrachten, getiteld Trotzend Dem Niedergang.
Eens zien wat de band ons op het muzikale vlak te bieden heeft. Bij een band die zegt pagan metal te spelen, moet ik altijd denken aan black metal, met daarbij het gebruik van het betreffende lands traditionele instrumenten en teksten over paganisme en natuur. Jullie kennen het wel. Wie denkt dat dit ook opgaat voor Helritt heeft het mis. Traditionele instrumenten: nee, black metal: nee, paganistische zaken: ja. Helritt kan nog het best omschreven worden als folk metal met paganistische elementen en zang die niet zou misstaan op een doorsnee black metalalbum. Helritt voldoet dus niet aan de eerste verwachting, maar is het nu een goed album of niet? Laten we eens horen.
Wat Helritt ons hier laat beleven is een afwisselend stuk folk metal, waarin naast pagan-achtige sferen en folk-elementen, de kracht van black metal aanwezig is. Neem nu Das Mahl. Dit nummer opent met een sfeervolle folk-achtige intro, waarna een opzwepend stukje gitaarspel volgt, met daarboven Rekis black-achtige zang. Hiernaast horen we regelmatig heldere zang. In dit nummer, evenals in de rest van het album, wordt veel gebruik gemaakt van tempowisselingen. Langzame stukken met heldere zang worden afgewisseld door snelle stukken met black metalzang. Het tempo ligt hierdoor een stuk hoger dan bij het gemiddelde folk metalalbum en dat is n van de voornaamste redenen waardoor Trotzend Dem Niedergang niet snel vergeten zal worden.
Een negatief punt aan dit album is dat ik het allemaal wel erg op elkaar vind lijken. Alle nummers hebben hun afwisselende momenten, maar in grote lijnen wijken ze niet veel van elkaar af, enkele uitzonderingen daargelaten. Echter, hier staat weer tegenover dat de band op zo een enthousiaste en verfrissende manier speelt, dat het nauwelijks opvalt. De albumlengte helpt ook een beetje mee. Met een speeltijd van ruim 37 minuten is hij afgelopen voor je er erg in hebt. Wat achter blijft is een voldaan gevoel en de neiging het album nog eens te luisteren. Om op mijn eerdere vraag terug te komen: ja, dit album is zeker goed. Een uitstekend debuut!
Tot slot nog een laatste puntje van kritiek. Het wordt door mij meestal wel gewaardeerd als een band zijn teksten afdrukt in het bijgesloten boekje. De leden van Helritt moeten hetzelfde gedacht hebben, want ze hebben heel braaf alle teksten opgenomen. Het is alleen jammer dat runen voor de meeste mensen niet te begrijpen zijn.
Tracklist:
1. Das Mahl
2. Die Jagd
3. Berge
4. Brennende Strme
5. Wotans Esch
6. Ehrvoller Weg
7. Trotzend Dem Niedergang
8. Windsang
