Met Harnessing Ruin heeft Immolation al een stap gezet naar een iets technischere manier van spelen. Op Shadows Of The Light wordt deze koers aangehouden en verder verkend. Niet drastisch, maar ver genoeg om opgemerkt te worden. Waar Immolation op de eerdere albums het met name van de aanhoudende muzikale furie moest hebben neemt de band op Shadows Of The Light er soms wat afstand van om het effect van de eerder geloosde furie te onderzoeken. Op deze manier krijgt de muziek meer ruimte voor een wat uitgebreider voorkomen en zo hoort u regelmatig een hevige solo voorbij zagen (neem nummers als Tarnished, Deliverer Of Evil en Lying With Demons). Sowieso kan er stellig gesteld worden dat de gitaar een veel prominentere plaats binnen het Immolation-kamp inneemt dan voorheen en ook de instrumentale opbouw van de nummers wint terrein.
Nu moet u niet denken dat Immolation de derrire in de poel der melodie heeft laten afkoelen. De moordende hitte die in de hel van extreme muziek huist wordt moeiteloos getrotseerd, de muzikale uitbreiding fungeert als toevoeging en laat de kracht van de muziek volledig in haar waarde. Goed, eerlijk is eerlijk, waar Immolation in het verleden muziek maakte die voor 100% uit de kwaadaardigste gezwellen leek te komen is de uitvoerig van vandaag wat genuanceerder. De duistere mantel van de band lijkt her en der te slijten, maar het licht dat zich door die slijtplekken heen werkt is eveneens afkomstig uit de hel.
Buiten dit alles heeft the wind of change de band niet aangetast. Shadow Of The Light is nog altijd een album vol gitzwarte, lompe en sardonische deathmetal. Immolation is - hemelen zij dank - nog altijd niet gezwicht voor de verleiding van de blastbeats en hoewel de band die snelheid bij vlagen moeiteloos weet te evenaren wordt er nog altijd gekozen voor een minder snelle uitvoering waardoor de mefistofelische sfeer, waar Immolation om bekend staat, alle gelegenheid krijgt om de nodige zielen af te leggen. Shadows Of The Light kent een abrupt begin maar verlaat ons in alle waardigheid van duivelse kalmte, alweer een Immolation-tijdperk markerend waarin er weliswaar sprake is van een fris windje maar niet van versaging of een timide noot. Hoewel mijn voorkeur stiekem meer uitgaat naar de eerdere werken van de band kan ik niet anders zeggen dat Immolation anno 2007 nog altijd fier overeind staat.
Tracklist:
1. Hate's Plague
2. Passion Kill
3. World Agony
4. Tarnished
5. The Weight Of Devotion
6. Breathing The Dark
7. Deliverer Of Evil
8. Shadows In The Light
9. Lying With Demons
10. Whispering Death
.jpeg){kind=small}
