Inborn Suffering uit Frankrijk is een band voor de triestere momenten in het leven. Deze heren maken een partij flink melancholische doom metal met death metal inslag die zijn weerslag vindt op hun debuutalbum Wordless Hope.

De band valt te vergelijken met groepen als Mourning Beloveth, Saturnus en ook enige parallellen vallen te trekken met My Dying Bride. Trieste melodie�n en zware accoorden, diepe grunts die afgewisseld worden met spraakzang en klagende cleane zang en slepende drums die zo nu en dan toch enigszins vaart mogen maken zijn de ingredi�nten waar Inborn Suffering zich van bedient. Erg mooi zijn ook de akoestische intermezzo�s en pianoklanken die sporadisch aan bod komen. Of wat te denken van de vioolklanken in As I close my eyes

De band weet een perfect melancholisch gevoel te cre�eren door de melodie�n lekker lang uit te spannen, maar geeft ook op sommige momenten (voor doom begrippen) een beetje gas, zodat er geen verveling ontstaat en de plaat prima in balans is. Nummers als Monolith en Stygian Darkness zijn hier perfecte voorbeeld van. Het gaat bij vlagen eens flink los, maar het verliest daarbij nergens sfeer. De meest opvallende track is wellicht nog het tien minuten durende en met vrouwenzang onderlegde Thorn Of Deceit; in dit nummer zijn zelfs black metal uitbarstingen met blasbeats te vinden.

Wordless Hope vindt het doomgenre niet opnieuw uit, maar is een meer dan solide album dat menigeen zal kunnen bekoren. Het zit ontzettend goed in mekaar en de composities zijn liefdevol uitgewerkt. Een zware plaat waar de melancholie en triestheid vanaf druipt. Voor een debuutplaat is dit overigens een meer dan indrukwekkende entree. Petje af.

Tracklist:
1. This Is Who We Are 2. Inborn Suffering
3. Monolith
4. The Agony Within
5. As I Close My Eyes
6. Stygian Darkness
7. Thorn Of Deceit
8. The Affliction Corridor