Dominator is een mixje van vele voorgaande W.A.S.P. albums. Opener Mercy had zo op The Last Command kunnen staan, en is een lekker midtempo hardrock nummertje geworden, met een lekker meezingrefrein, en Take Me Up is een semi-ballad die wel op Headless Children of Still Not Black Enough had gepast. De lekkere uptempo nummers als The Burning Man en Long, Long Way To Go zorgen voor de wat hardere kanten van het album, maar zijn verder niet zo bijzonder. Het klapstuk van het album is Heaven's Hung In Black, een prachtig, redelijk lang meeslepend nummer, wat van rustig naar intensief opbouwt, wat handelt over de verschrikkingen van een oorlog. Een power ballad van het hoogste niveau, zoals W.A.S.P. al eerder met bijvoorbeeld The Idol wist te maken.
Wat is er mis met dit album? Niet zo heel veel. De nieuwe muzikanten hebben niet veel in te brengen in de sound, maar weten wel goed met hun instrumenten om te gaan. Het is een lekker heavy metal album, en W.A.S.P. is sinds Unholy Terror erg consistent met de albums. Maar dat is ook het probleem met deze band, en dit album. Het is weinig nieuws. Een nummer als Teacher had ook zo op een album van tien jaar of twintig terug kunnen staan. De enige echte uitschieter is Heaven's Hung In Black. Daarom stijgt Dominator net boven de middenmoot uit.
Tracklist:
1. Mercy
2. Long, Long Way To Go
3. Take Me Up
4. The Burning Man
5. Heaven's Hung In Black
6. Heaven's Blessed
7. Teacher
8. Heaven's Hung In Black (reprise)
9. Deal With The Devil
.jpeg){kind=small}
