Bloed kruipt waar het niet gaan kan, dat is in mettalland een glashard feit en metal is het soort bloed dat zich door alle kieren weet te persen en iedere uithoek van de wereld tot aan de laatste rotsspleet toe weet te bevolken. Ik zeg het u, zelfs in Papua Nieuw Guinea trommelen de blotebillen-Papoea`s Angel Of Death op hun trommeltjes. Metal is een onuitroeibaar kwaad, een virus, een onkruid, en u weet wat ze van onkruid zeggen.

Dus groot is mijn verbazing niet als de Jordaanse deathmetalband Ajdath (wat in het Arabisch "graven van de herrezen doden" betekent) plots om de hoek komt gluren, middels de EP Triangle Of Death. Sinds de laatste demo (die uit 1999 stamt) viel de stilte als een dikke deken over de band, maar eind 2006 werd het weer tijd voor a sign of life, en wat voor ��n.
Na het beluisteren van Triangle Of Death nestelt ��n bandnaam zich onmiskenbaar in mijn hoofd, namelijk Vile. Wie The New Age Of Chaos kent zal direct snappen waarom. De overeenkomsten tussen de laatste Vile en deze EP uit het oosten zijn treffend. Met name het nummer Wrath Of Babel van Ajdath heeft qua riffs, intro, opbouw en samenstelling verbazingwekkend veel weg van de titeltrack van The New Age Of Chaos. Maar ook het overige geluid van Triangle Of Death kan zo aansluiten bij die Vile-cd. Wie beide schijven achter elkaar draait zal weliswaar wel het verschil horen, maar de aansluiting meer dan logisch vinden.

Van stoutmoedige opzet of schaamteloos kopieergedrag is er overigens geen sprake. Eerder een toevallig samenloop van muzikale omstandigheden, want de donkere, veelzijdige en zeer pakkende sound van Triangle Of Death kent zo bijvoorbeeld ook een lichte Arabische tint die met name in de gitaren terugkomt en uitsteken aansluit op het gevarieerde geheel. Ajdath is geen louter brute deathmetalband, maar eentje die middels uitgebreide riffs (waarin ook thrashy invloeden verwerkt zijn), waarin een allerlei aan toedrachten voorbij komt, een sfeertje wil cre�ren en de muziek graag ook overzichtelijk en herkenbaar houdt.

Een klein kritiekpuntje is de productie, want deze had een stuk voller, krachtiger en helderder gekund. De kwaliteit ervan is absoluut geen bagger, maar ietswat timide en niet helemaal "af". Maar weet u wat? Fuck that! Voor een Jordaans EP-tje is Triangle Of Death een uitstekend exemplaar. Zo hoor ik het met plezier en dit kan ik u eveneens warm aanbevelen. Ajdath is een duiveltje dat in de gaten gehouden dient te worden want voor u het weet explodeert deze met brute kracht tot een demoon die de aardbol in teil vol zwart bloed parkeert.

Tracklist:
1. Triangle Of Death
2. Wraith Of Babel
3. Intifada
4. No War No Peace
5. Before The War (Instrumental)
6. The Perfect Race