Een band genaamd Amphitryon die een album uitbrengt dat Sumphokeras is getiteld. Mijn met vooroordelen doorspekte persoonlijkheid vreesde dat hij alweer naar een supersaaie bak herrie moest luisteren �n er ook nog wat over moest schrijven. En dat allemaal vrijwillig. Maar gelukkig kan ik na drie luisterbeurten wel vertellen dat het allemaal weer voor 100% meeviel.

Deze Franse undergroundband speelt namelijk geen eentonige herrie, maar laat een optelsom horen van Septic Flesh, Therion (tien jaar geleden), My Dying Bride en Orphanage. Of anders gezegd: symfonische deathmetal met een apart tintje, een gothic toets en een doomy kader. Tijdens intermezzo�s spelen de muzikanten nog met ontstemde piano�s en ze doen hun best om af en toe buiten de lijntjes te kleuren. Hoewel ze (1) absoluut niet zo professioneel klinken als de grotere soortgenoten, (2) de mannelijke grunt, de koorzangen en vrouwelijke hemelse zang niet zo zuiver is ingezongen als op een Therion album, maakt hun eigenzinnigheidgraad dat Amphitryon geen overbodige band is en dat dit debuut best een aangename kennismaking is. Het is geen gemakkelijk album, dus even doorbijten is wel aangewezen.

Tracklist:
1. Arch�ia
2. Theocracy
3. Omen
4. Cadence Of The Rowers
5. Armadas Conflict
6. Pantheon
7. Paths Of Dementia
8. Phthon�ros Da�mon
9. Sams�ra