Vorig jaar bracht het Italiaanse Kult hun debuutalbum Winds Of War uit op Debemur Morti Productions. Kult werd opgericht in 2002, omdat de leden genoeg hadden van de golf symfonische black metal die ons toen overspoelde. Kult wilde rauwe black metal spelen, zonder vrouwelijke stemmen en keyboards. Dit idee manifesteerde zich in 2003, toen hun demo Darkness Return uit kwam. Nu heb ik de golf symfonische black metal met vrouwelijke stemmen niet als zo ervaren, maar als de bandleden met deze counter een goed album weten te produceren, dan wil ik die idioterie wel door de vingers zien en er een leuk praatje over houden.
Het eerste wat mij opvalt bij het opzetten van Winds Of War, is hoe melodieus Kults black metal is. Geen ontoegankelijke black metal met een demo-achtig geluid, maar black metal met weliswaar rauwe vocalen, maar ook zweverige melodien zoals enkele Noorse bands als Taake ze gebruiken. Door deze catchy melodien en de geringe lengte van het album (38 minuten) is Winds Of War een prettige luisterervaring, die je met gemak uit kan zitten. Het album is daardoor ook nog eens gemakkelijk op te pikken voor mensen die niet zo thuis zijn in het black metalgenre. Het enige nadeel wat ik heb ervaren bij dit album, is dat het erg vluchtig is. Door het gebrek aan diepgang vliegen de nummers het ene oor in en het andere oor uit; het blijft niet hangen. Voor wie dat geen probleem vindt en een gemakkelijke luisterervaring zoekt, kan ik Winds Of War van harte aanbevelen.
Kult opent op dit album letterlijk met de wind of war, waarna er stevig van leer getrokken wordt in het nummer Winds Of War, een explosief, catchy, mid-tempo nummer met een zeer pakkende melodie, die mij bij bepaalde riffs aan Peste Noire doet denken. Tekstueel gezien komt het allemaal vrij simpel over, maar geen mens die zich daar aan zal storen bij zulke pakkende muziek. Veel meer valt over Winds Of War eigenlijk niet te zeggen. Voor de afwisseling is nog een nummer in het Italiaans opgenomen (Guerriero Di Un Tempo Perduto (Il Crepuscolo)) en bevat het album enkele instrumentele nummers (Enstrangement en Omega). Wie van catchy, melodieze black metal houdt moet dit album zeker eens proberen, maar degenen die graag iets luisteren dat inhoudelijk meer te bieden heeft kunnen dit album met een gerust hart overslaan.
Tracklist:
1. Alpha
2. Winds Of War
3. Guerriero Di Un Tempo Perduto (Il Crepuscolo)
4. Torture
5. Seven Blades (Of The Reaper)
6. Enstrangement
7. And Forever Winter
8. Final Embrace
9. Darkness Return
10. Omega
