Nou, het heeft even geduurd, maar de nieuwe cd van Chris Caffery heeft me eindelijk 'gepakt'. Want Pins And Needles is een joekel van een groeiplaat geworden. Nu heb je wel vaker cd's die moeten groeien, voordat je ze op waarde kan inschatten. Maar bij dit album moest ik er extra aan wennen, omdat de eerste solo-cd's Faces en W.A.R.P.E.D lang niet zo complex zijn. Na ��n luisterbeurt had je de nummers wel door. Bij Pins And Needles is het enige wat je bij blijft na de eerste keer een enorme gitaarmuur die op je is afgekomen, waar haast geen touw aan vast te knopen is.

Dat gevoel is wel snel voorbij, maar Pins And Needles bevat enorm veel gitaarlagen en agressieve riffs door elkaar heen. Het is echt een enorm brute plaat geworden, zeker niet bedoeld voor 'wimps and posers'. Chris is weer eens flink pissig en dat laat hij doorschijnen door de muziek �n tekst. Recente gebeurtenissen als het nog steeds op het apengat zittende Savatage (Still I'm Sad) of het failliet gaan van zijn platenmaatschappij (YGBFKM) zijn prima ingredi�nten om de muziek dit keer extra heavy te maken.

Na diverse luisterbeurten zijn de songs inmiddels prima te onderscheiden en kom ik tot de conclusie dat het geheel vrij constant is. Het zijn vooral muzikale uitschieters die voorbij komen, zoals de solo in de titeltrack of het drumwerk in Crossed. Maar overal is Chris in bloedvorm op gitaar, zijn beperkte stembereik nemen we dan maar voor lief. Het geluid is helaas wat dof. Maar zet de speakers wat harder, en deze mix van Doctor Butcher, Savatage & Megadeth dreunt nog lang na.

Tracklist:
1. Pins and Needles
2. Sixty-Six
3. Torment
4. Walls
5. YGBFKM
6. Sad
7. Chained
8. Worms
9. Crossed
10. The Time
11. Metal East
12. Qualdio
13. The Temple