Het uit Litouwen afkomstige Svartthron brengt deze maand het tweede volledige album uit: Into Vacuity. Dit eenmansproject van Tomhet brengt ons een vorm van black metal die duidelijk benvloed is door de welbekende klassiekers uit de jaren 90. Wie verwacht dat Svartthron de zoveelste kloon van Burzum is, kan ik geruststellen. Hoewel de band niet bijzonder origineel uit de hoek komt, doen ze op dit album hun eigen ding. De vraag is alleen of dat genoeg is om boven de massa uit te steken.
Laten we eens zien of we die vraag kunnen beantwoorden. Het eerste waarop de luisteraar getrakteerd wordt is een acht minuten durend ambient nummer met de titel Ruins; een licht verteerbare, spookachtige intro, die aan je voorbij getrokken is voor je er erg in hebt. Ik had al gezegd dat de band niet bijzonder origineel is, toch? Eens zien of de black metalzijde van Svartthron ons iets te bieden heeft dat de moeite waard is.
Vanaf het tweede nummer van Into Vacuity brengt Svartthron een pot klassieke black metal ten gehore. Ook hier is de originaliteit ver te zoeken, want dit is niets wat we niet al van tientallen andere bands gehoord hebben. Wat hier voorbij trekt is een stuk sfeervolle mid-tempo black metal. De rauwe schreeuw van Tomhet benadrukt nog eens de klassieke invloeden op dit album. Op zich heel aardig gedaan, maar er is een storende factor: de drumcomputer. Of beter: de programmeur van de drumcomputer. Iets meer variatie in de drums was leuk geweest, want dit komt erg dicht in de buurt van een vastgelopen plaat. Tegen het eind van het nummer worden mijn gebeden verhoord, maar dit mag niet baten; de toon is gezet.
Over de rest van het album valt niet veel bijzonders te melden. Het zet zich voort op een manier die overeenkomt met datgene wat ik hierboven beschreven heb. Met wat meer variatie, dat wel. Klassieke black metal, langzame sfeervolle passages en een gebrek aan fantasie. Met het nummer Exploring The Timeless krijgt de luisteraar nog een instrumentele onderbreking gepresenteerd. Veel voegt het niet toe, maar het is in ieder geval een welkome afwisseling. Hetzelfde geldt voor de akoestische gitaar in het nummer Into The Ashes.
Ondanks mijn negatieve houding ten opzichte van dit album, wil ik niet de indruk wekken dat het slecht is. Into Vacuity luistert lekker weg, heeft een goede productie, sfeervolle passages en een geluid dat het voor velen toegankelijk maakt. Een positief punt is ook de manier waarop Tomhets stem verwoven is met de muziek. Alsof het voor elkaar gemaakt is. Dit neemt echter niet weg dat ik het album na de eerste luisterbeurt in de kast zal zetten en het er waarschijnlijk niet meer uit zal halen. Om terug te komen op de eerder gestelde vraag: nee, Svartthron weet zich uiteindelijk niet te onderscheiden van de vele anderen die ons dit soort black metal gebracht hebben.
Tracklist:
1. Ruins
2. Desecrating The Holy
3. The Inheritor
4. March To Dethrone
5. Exploring The Timeless
6. Violation Of Forgotten Dreams
7. Into The Ashes
8. Wandering In Nocturnal Nightmares
9. The Last Breath
