Prima, gun ze nog maar een kans. Laat maar zien wat je in huis hebt. Besmeur me met kwaadaardigheid en laat de vurige symfonisch aangezette composities me maar wederom tot de duivel bekeren.
Vurige composities en kwaadaardigheid hoeven we na de eerste paar nummers alvast niet meer te verwachten. Mirzadeh speelt net als veel genregenoten gruwelijk op safe waarbij de boel op uiterst vlakke wijze is geproduceerd. Montere melodielijnen en simpele gitaarriffs gaan uiteraard hand in hand en dat gaat alle intro's, metal passages en outro's zo door.
Dezelfde riffs, dezelfde keyboards en weer een matige zanger. Ik word er doodmoe van. Het is niet slecht, maar het is ook niet goed. Middelmatigheid is wat de klok slaat en dat is eigenlijk het soort album waar ik de meeste hekel aan heb. Nietszeggend en gladjes. Waar is die agressie gebleven die black metal in zich hoort te hebben?
Wie helemaal verslaafd mocht zijn aan dit soort oppervlakkige melodieuze black metal zal zich misschien wel kunnen vermaken met dit plaatje, maar objectief gezien is dit gewoon de zoveelste middelmatige plaat in een platgewalst genre. Dat is al lang niet meer genoeg. Dan kunnen het artwork en de hoes nog zo prima zijn verzorgd, voor mij hoeft het dan al niet meer.
Tracklist
1. Whispers From Filthy Womb
2. Precious Death
3. Viper Of The Frozen Ground
4. Witness Of Moonlight Mystery
5. Louhi's Legacy
6. Fullmoon Dream
7. Kalman Kevat
8. Tuonelan Lasten Tanssi
9. Melancholy
10. Kalmisto
.jpeg){kind=small}
