Hier is sprake van een symphonisch metalalbum, zonder te veel van de van vroeger bekende opera-achtige vocalen, maar een met een sterke stem acterende Helena, met achter zich (of naast) een uiterst strakke band. De klassieke invloeden, de symphonische muren die worden opgetrokken en vervolgens neergesabeld door de beukende ritmesectie en dito gitaarpartijen, de hier en daar aanwezige oosterse invloeden, het zorgt allemaal voor de broodnodige afwisseling.
Niet vreemd dat de band haar fans terugvindt onder fans van o.a. After Forever, Nightwish en Epica. De stijl is ergens vergelijkbaar, en ik moet zeggen dat het album me geen moment verveelt. Van begin tot eind is het metal wat de klok slaat, en zelfs het schone balladwerk schuwt Imperia niet (Broken Wings). Zelfs Helena's dochtertje Angel doet nog even mee in het dromerige The Birth Of...; het nummer zou niet misstaan als filmmuziek voor een scene in een woestijn...
Ook een Nina Hagen-achtig karakter neerzetten in The Calling gaat Helena goed af, het geeft dit theatrale werkje een extra dimensie. Het epos wordt afgesloten met het dromerige Missing You waardoor de luisteraar weer terugkeert in de realiteit.
Kijkend naar alleen de tracklist zou je haast zeggen dat het een autobiografisch werkje is geworden want Helena heeft het een en ander meegemaakt de afgelopen tijd. Eerlijk is eerlijk, dit album verrast me enorm. Ik moet de bandleden een compliment geven, alsmede de producer; een potentile kandidaat voor mijn jaarlijst 2007 heeft zojuist de laser van mijn cd speler bespeeld.
Tracklist:
1. Mirror
2. Fly Like The Wind
3. Raped By The Devil
4. Broken Wings
5. Braveheart
6. Facing Reality
7. Norway
8. Abyssum
9. The Birth Of....
10. Queen Of Light
11. Fata Morgana
12. The Calling
13. Missing You
