Mercy is mijn eerste kennismaking met Planes Mistaken For Stars en ik heb dan ook geen idee in hoeverre dit album zich verhoudt tot hun vorige albums. Wel weet ik dat ik na het beluisteren van dit album ook maar eens op zoek ga naar het eerdere werk van de heren. Het eerste dat opvalt aan dit album zijn de rauwe vocalen van ene Gared ODonnell. Om je een idee te geven, dit heerschap klinkt af en toe alsof Lemmy van Motrhead na een nacht stevig doorzakken nog een pak zware shag en een extra fles whiskey tot zich genomen heeft. Ook muzikaal gezien klinkt men van het eerste nummer One Fucked Pony tot het opvallend kalme laatste nummer Penitence zoals de zanger; intens, rauw, gefrustreerd, ranzig en kwaad.
Zoals gezegd duurde het even voordat het album tot mij doordrong, dit komt vooral door de aparte vocalen en de ietwat vreemde productie (Matt Bayles, o.a. Isis en Mastodon) en songstructuren. Maar na enkele luisterbeurten begon het kwartje langzaamaan toch te vallen. Het blijft echter lastig om dit te categoriseren (voor zover dat nodig is natuurlijk), termen als post-punk en post-hardcore zijn, ondanks dat ze in zekere mate wel toepasselijk zijn, behoorlijk overbodig. Planes Mistaken For Stars is vooral rock; ranzige, harde en chaotische rock.
Track Listing1. One Fucked Pony ...
2. Crooked Mile
3. Widow: A Love Song
4. Keep Your Teeth
5. To Spit A Sparrow
6. Never Felt Prettier
7. Killed By Killers Who Kill Each Other
8. Little Death
9. Church Date
10. Mercy
11. Penitence
