Het is niet zo gemakkelijk om het Nederlandse Non-Divine in een goed afgebakend hokje te steken. Hun sound is daarvoor te divers en bevat verwijzingen naar uiteenlopende bands als Metallica (de hardere songs op Load), Pantera (hun zachtere songs), Nickelback (de ietwat zeurende, maar wel pakkende refreinen) en Galactic Cowboys (de groove). Laten we het er gewoon ophouden dat ze melodieuze rock/metal spelen.

En dat doen ze voor een debuterende band verdomd goed. Ik ga niet beweren dat Non-Divine de nieuwste openbaring is in het hardere muziekwereldje, maar hun eersteling Asylum 45 is alvast overtuigend. Het gitaarwerk is lekker en de stem van zanger Ivor van Beek verveelt niet. Ook het artwork is mooi afgewerkt en de teksten die handelen over pati�nten in een ziekenhuis voor mentaal gestoorde pati�nten zijn simpel, maar wel effectief. De songs kunnen wel nog iets scherper en de echt grote hit ontbreekt alsnog.

Nog een tip: richt je niet enkel op het metalmilieu, want het jonge TMF rockpubliek zal een song als One Man, One Soul zeker smaken.

Tracklist:
1. One man, One soul
2. In Shame
3. New Die-Hard Vampire
4. Sleep
5. Breathe
6. Mended Doll
7. Loveloss
8. Return to Zero
9. Visions
10. Sympathy