Een beetje belezen volk hoeft niet lang na te denken als ik vraag waar het literaire Kansas weermatig om bekend staat. De naam van de heer L. Frank Baum knippert dan als een bezeten TL balk boven de bolletjes, nietwaar? Want waren het niet de cyclonen uit Kansas die huisjes, meisjes en hondjes naar de wondere werelden achter de hoge bergen transporteerden?

Anno 2007 doet Diskreet, eveneens afkomstig uit Kansas, het dunnetjes over op de ep Infernal Rise. Dunnetjes, weliswaar, want de huizen blijven netjes aan de grond en de meisjes waaien ook niet van de wip, maar toch mag Infernal Rise zeker niet worden onderschat. Dit eerste werkje van Diskreet mag dan niet op alle fronten even hoog scoren, maar wat als eerste opvalt is de wervelende kracht van de gespeelde muziek, en dat is wat mij betreft al een open deur naar groot succes. Toewijding en levering van minimaal 250% is altijd een flinke pr�.

Qua originaliteit scoort Diskreet een magere voldoende. Want wie naar bands als Psyopus, Despised Icon, Ion Dissonance, The Red Chord, Necrophagist en zelfs Cryptopsy luistert, zal onmiddellijk de nodige geluiden als vertrouwd beschouwen. Diskreet maakt dankbaar gebruik van de reeds begaanbare paden van technische muziek om eigen noten aan elkaar te smeden. Dat wel. Maar dat gebeurt allerminst op een vervelende manier. Diskreet kan uitstekend spelen en zorgt voor voldoende evenwicht in de muziek, wat in mijn ogen, in de hedendaagse wereld van de vaak te experimentele en overtechnische metalmuziek, een zwaar wegende factor is. De nummers zijn technisch en hebben een draaikont, maar een niet al te grote. Diskreet legt zowel nadruk op de speeltechnieken en composities als op de overtuiging van de nummers, de prima productie en een lekker gewichtig geluid.

De laatste twee nummers van Infernal Rise, The Nightmare en Promising Demise worden als bonusnummers aangeduid en zijn ook 2 jaar ouder dan de rest van de ep. Wat mij betreft zijn het juist die twee nummers die Diskeet een uitstekend eigen gezicht zouden geven. Eveneens zijn ze technisch van aard, maar toch wijken ze af door de wat sterkere neiging naar death metal en de daarbij horende grunts. Op deze nummers neemt de meer basic "metal-kant" de leiding over de rode draad en het geluid.

Een prima binnenkomer, deze Infernal Rise. Vol pit en overtuiging en dat is alvast mooi meegenomen naar het volgende album, waarop de band hopelijk een stapje terug doet naar de beginaanpak, wat in mijn ogen een grote stap vooruit zal zijn.

Tracklist:
1. Infernal Throne
2. Infinite Hole
3. The Bigger Complex
4. Entrails
5. Faust
6. The Nightmare
7.Promising Demise