Drottnar is een redelijk nieuwe Noorse band aan het black metal-front, en hoewel de bandnaam klinkt als het geluid dat een Ork produceert wanneer hij een slecht verteerde maaltijd uitkotst, is de muziek op Welterwerk beter te verteren. Beter, maar niet per definitie gemakkelijker, want dit album is zeker niet gemakkelijk te behappen.

Black metal-puristen kunnen dit album dan ook maar beter links laten liggen. De mechanisch klinkende black metal op Welterwerk wordt namelijk met een haast even mechanische precisie uitgevoerd. Je zou het haast een kruisbestuiving tussen Thorns (de sound en atmosfeer) en The Dillinger Escape Plan (de tegendraadse riffs en muzikaliteit) kunnen noemen.

De twee nogal apart � achter elkaar geplaatste � intermezzo�s Niemand Geht Vorbei en Victor Comrade maken het er allemaal niet eenvoudiger op. De band is op haar best in de opener Ad Hoc Revolt en Autonomic Self-Schism. Hier wordt de complexiteit aangevuld met goede composities. Bij een zeer lang nummer als The Kakistocracy Catacombs en de eerder genoemde intermezzo�s ontbreken dergelijke kwalitatieve composities, waardoor de nummers een beetje alle kanten op lijken te fladderen.

Dit alles maakt het bijzonder lastig om Welterwerk te beoordelen. Het talent en de creativiteit zijn duidelijk aanwezig, maar af en toe verliest de band zich nog in complexiteit. Maar misschien is het ook een kwestie van gewenning. Op dit moment krijgen de heren van mij een (ruime) voldoende, maar er zit zeker meer in. Black metal-fans die de platgetreden paden willen vermijden en toe zijn aan een uitdaging moeten dit maar eens een kans geven.

Tracklist:
1. Ad Hoc Revolt
2. The Kakistocracy Catacombs
3. Autonomic Self-Schism
4. Niemand Geht Vorbei
5. Victor Comrade
6. Stardom In Darkness
7. Rullett
8. Destructions's Czar
9. Vulco Vesper