Goede zaak. Onbevangen, onbevooroordeeld, en voorbereid op alles en met een rein geweten ga ik de klus aan en start met luisteren naar In Hora Mortis.
Een paar dagen later doe ik dat nog steeds.
De bedoelingen van de Duitsers zijn luid en duidelijk. Hier wordt een agressieve vorm van black metal op ons afgevuurd, met meer dan voldoende ruimte voor melodie en afwisseling. Zich bedienend van stijlementen die we kennen van onder meer Dissections Storm Of The Lights Bane, Watains Casus Luciferi, Reinigende Feuer van Orlog, wat Plague Angel, bevindt Zarathustra zich in een vertrouwd, herkenbaar gebied binnen de uitdijende begrenzingen van de wereld der black. Ik hoor zelfs Immortal. Luister maar naar Towards Perdition.
Dat nummer valt sowieso op door het ietwat afwijkende karakter ten opzichte van de rest van het album. Het is het laatste nummer van het album en is als afsluiter meer dan prima. De vergelijking met Immortal (qua riffs en tempo) gaat op tot een minuut of zes en vanaf dat moment gooit men het over een boeg die me sterk aan Hypocrisy doet denken.
Allemaal vergelijkingen. Heeft Zarathustra dan wel een eigen gezicht? Ik zou zeggen van wel. Zie het vergelijkingsmateriaal als een manier om het karakter van In Hora Mortis te beschrijven; men weet ongeveer waar men aan toe is. Alles bijelkaar is dit een zeer sterk en uitgebalanceerd album geworden, no-nonsense en zeer volwassen.
Met andere woorden: ziehier een dringend koopadvies.
Tracklist:
1. Periculum Mortis
2. Souls Ejaculation
3. Embrace Your Insanity
4. Salvation From Being
5. Crown Of Creation
6. Odem
7. Towards Perdition
