Er komen steeds meer releases in het deathpopgenre. Deathpop? Wat is dat dan nu w��r? Dat is een mix van pakkende popliedjes, industrial, new wave en metal. Meestal gemaakt door lieden die twee kilo make-up met zich meedragen, elke dag de inhoud van een pot verf op hun haar smeren en die een voorkeur hebben voor lelijke kledij. En die niet gewoon Jan-Willem of Pieter noemen, maar Dearborn, Cyggy, The Dro, Mubo en Dreggs. En uiteraard flirten ze in hun teksten vooral met zelfmoord. En kunnen ze niet genoeg benadrukken hoe waardeloos (hun) leven wel niet is.

De bekendste band in het genre zijn onze Scandivanische Deathstars, maar Deadstar Assembly mag ook wel gehoord worden. De opzwepende riffs, wat elektronische bliepjes en piepjes, meezingbare refreinen en keyboardriedeltjes worden op gelikte wijze aan elkaar geplakt. En daar zit het probleem; dit album klinkt nog meer gepolijst dan een Britney Spears plaat waar 23 producers aan mee hebben gewerkt. Dat kan toch niet de bedoeling zijn van een band die zweept met de dood? Of wordt de dood nu ook al vercommercialiseerd? Kortom, dit is voer voor nep-depressieven van een jaartje of zestien, maar de gewone muziekliefhebber zal af en toe misschien ook wel genieten voor het gevoel van melodie. Als de ergernis tenminste niet te groot wordt.

Tracklist:
1. Unsaved Pt. 1
2. Unsaved Pt. 2
3. Killing Myself Again
4. Dejected
5. Naive
6. And Ashes Will Fall
7. Showing Teeth
8. Darker Now
9. Pale Blue
10. Bled
11. Serial
12. Insurrection
13. At Both Ends
14. Death Wish
15. Perfectly Destroyed