Zeno Roth verbaast me met Runway To The Gods op een dusdanige manier dat ik me gewoon schaam voor de kritiek die ik heb geuit op de release van Zenology II waar ik beweerde dat dit soort muziek gedateerd is en daardoor waarschijnlijk weinig impact meer zal maken. Met dit nieuwe album bewijst de broer van Uli (Jon Roth, the Scorpions) het tegendeel.
Want Runway To The Gods rockt als een tiet. In de rug gesteund door een topzanger als Michael Bormann (Jaded Heart) schotelt de multi-instrumentalist ons een topalbum voor wat de harten van menig classic hardrock liefhebber harder zal doen slaan. Naast neoklassieke solos in de stijl van Ritchie Blackmore en Yngwie Malmsteen speelt de frontman namelijk ook op een bijzonder verdienstelijke manier de basgitaar, drums, keyboards, waarbij hij nooit doorslaat met technisch geneuzel.
De elf liederen zitten perfect in elkaar, bevatten zeker in vergelijking met de ietwat simpele teksten van de Zenology II enkele lyrische pareltjes en hebben bijna allemaal een bijzonder positieve sfeer over zich hangen. De oosterse invloeden zijn nu meer aanwezig dan op voorgaande release en zorgen voor dat beetje extra waardoor Zeno op nummers als Runway To The Gods en Purify (Pilgrims Of Remembrance) net wat anders klinkt dan de meeste hedendaagse hardrock acts.
De productie is perfect en laat het geheel bombastisch klinken zonder het kitscherig te maken. Michael Bormann is daarnaast een topzanger die met zijn uithalen nummers als Climb The Sky naar grote hoogten brengt. Liefhebbers van Axel Rudi Pell, The Scorpions en andere lekkere hardrockbands dienen Runway To The Gods dan ook zeker uit te checken. Dat dit soort muziek inmiddels achterhaald is wil ik dan ook graag terugnemen.
Tracklist:
1. Fanfares Of Love
2. Climb The Sky
3. Land Of Illusion
4. Shades Of Blue
5. Runway To The Gods
6. Sogno Di Angelo (Mascagni Arr. Zeno)
7. Refugees (Longing For Paradise)
8. I Feel I Live
9. Purify (Pilgrims Of Remembrance)
10. Do You Feel The Time
11. Sunset Birds Flying Home (Celestial Touchdown)
