Op het uithangbord prijkt "Delfts blauw!". Maar op de onderkant van de schotel, beeldje of vaas staat doodleuk en ongegeneerd "made in China". Voor een ieder op een bepaald vlak geheid een bekend verhaal. Maar niet altijd noodzakelijk in een negatief licht. Genaaid qua herkomst wil niet altijd zeggen dat het eindresultaat er minder om is, of moet zijn.

Neem Mortifilia. Zo Tjechisch als de Moravische Karst, maar een ieder die deze band ter ore komt zal zich na afloop ongetwijfeld van de metal-kennende kant laten horen: "ja, wel een leuk bandje uit Zweden." Dus niet. Fout.
Maar dat het wordt gedacht ligt wel degelijk aan het geluid.

Met het album Redemption laat Mortifilia zich anno 2005 weer van haar beste Zweedse kant zien. Met overduidelijk een sterke neiging naar Dismember-achtige muziek, middels de melodie�n en het zeer kenmerkende gitaargeluid (op de solo's na). Alleen mist Mortifilia op Redemption de agressie van Dismember, de felle noten, de heavy sound en natuurlijk de rauwte van Matti K�rki. Mortifilia zou zich met gemak het kleine, melodieuze en zachtaardige broertje van de Zweedse pioniers kunnen noemen. Want hoewel het de nummers qua snelheid en muzikale vulling aan niets (Zweeds) ontbreekt, heeft de bulderende woede plaats gemaakt voor een bepaalde flauwte. De pepers zijn er wel, maar voor de die-hards beslist niet scherp genoeg.

Slechte plaat, dat Redemption? Nee, zeker niet. Er is geen spraken van iets bijzonders, opzienbarends of nieuws. De plaat gaat in ��n reutel door zonder duidelijke onderbrekingen, verrassingen of wendingen, het is ��n half uur durende ruk aan zeer Zweedse deathmetal, maar dit alles op een zeer aangenaam speelniveau. Prima metal uit Tjechi� en prima voer voor liefhebbers van prettig en makkelijk wegluisterende Zweedse death.

Tracklist:
1. Transformation
2. Great Quest
3. Just Funny Day
4. Romance Of The Dead
5. Beauty Of Blood
6. Vitiator
7. Lunatics
8. Redemption
9. Christ Hunt
10. Sacrificial Gore