De verwachtingen voor dit derde album waren dan ook hooggespannen. Zou de band verder experimenteren met de cleane zanglijnen die op Domine Non Es Dignus te horen waren? Of zou men juist terugkeren naar de rauwe chaos van het debuut? Het antwoord ligt ergens in het midden, maar n ding is al duidelijk na n luisterbeurt: het album doet niet of nauwelijks onder voor zijn voorgangers.
Iedereen die bang is dat de extremiteit er bij het derde album wel af is, kan gerust zijn. Eschaton is de meest extreme plaat van dit jaar, laat daar geen twijfel over bestaan. Het is de adrenalinestoot van een junk die een shot neemt op CD vastgelegd. De bad trip krijg je er gratis bij! Maar Eschaton is niet alln extreem: de band ontwikkeld zich duidelijk steeds verder in compositorisch opzicht. Daardoor is dit album de meest volwassen plaat van Anaal Nathrakh geworden, zonder ook maar enige concessies te doen. En dat is knap.
De nietsvermoedende luisteraar wordt met de nummers Bellum Omnium Contra Omnes en Between Shit And Piss We Are Born meteen op zijn plaats gewezen. Ondergn, niet luisteren! De titels van de albums laten weinig te raden over: Anaal Nathrakh predikt chaos, dood en vernietiging. En waar het bij veel bands bij prediken blijft, draagt Anaal Nathrakh daadwerkelijk een steentje bij. De luisteraar zal namelijk uitgeput, kapot gebeukt, verslagen, maar vooral smekend om meer achterblijven.
Tracklist:
1. Bellum Omnium Contra Omnes
2. Between Shit And Piss We Are Born
3. Timewave Zero
4. The Destroying Angel
5. Waiting For The Barbarians
6. The Yellow King
7. When The Lion Devours Both Dragon And Child
8. The Necrogeddon
9. Regression To The Mean
.jpeg){kind=small}
