De essentie van goede hardcore is dat deze je bij de keel grijpt en niet meer loslaat totdat de muziek stopt. En dan achterlaat met blauwe plekken en met geluk ook met wat kneuzingen en interne bloedingen. En dat is precies wat To Kill doet. Aanvallen tot op het bot. Deze Romeinen hebben niets gemeen met het Italiaanse hardcore geluid, maar doen het gewoon op zijn New Yorks.

De twaalf korte songs klinken erg Amerikaans en doen denken aan Terror en Hatebreed. Niet hun latere mid-tempo werk, maar hun oude �druk-het-gaspedaal-tot-het-maximum-in-periode�. Deze agressieve sound wordt stiekem vermengt met wat groovy riffs en Madball-achtige refreinen zodat er ook nog wat te moshen en meezingen valt. Tekstueel gaat het er ook furieus aan toe met leuzen als You were nothing before dying, you are nothing after death en ook de gehele mensheid krijgt af en toe een stevige mep rond de oren.

De songs missen nog net dat extraatje om To Kill tot een sensatie uit te roepen, maar met dit album zetten ze zichzelf toch al op de hardcore kaart. Met een vette stift.

Tracklist:
1. The Vulture
2. Truth
3. Of Time And Misery
4. Breathing
5. Dust
6. Jack Burton Is Not Going To Have Any Revenge
7. Lights Out
8. Time To Say Goodbye
9. Fractures And Fractions
10. F-Fading
11. The Burial Of The Dead
12. The Big Sleep