Mummies der deathmetal worden vandaag de dag in alle uithoeken van de wereld opgegraven. Bands die al een hele tijd bestaan zonder ooit opgemerkt te worden, en plots een teken van leven afvuren en in ��n keer midden in de schijnwerpers staan. En de hele wereld hoeft u daar niet voor te doorkruisen, op zoek naar zo'n mummie (buiten het feit dat ze zich bijna vanzelf aandienen als de tijd rijp is), want naast de deur ligt er ook genoeg leuks voor onder de loep.

Zo heeft Belgi� bijvoorbeeld Ordeal. Een band die sinds 1991 bestaat en pas dit jaar met het debuutalbum komt. En na een eerste luisterbeurt lijkt het nog wat stoffig allemaal, wellicht iets oubollig, maar al met al blijkt Ordeal een echte doorluisterband, alvorens er een goed genesteld oordeel over de muziek geveld kan worden.
De grap is namelijk dat Ordeal ondanks de wellicht wat rauwe sound die beslist niet meegaat met de moderne death metal benadering van vandaag, behoorlijke nummers in elkaar weet te draaien. Nogmaals, geen modernisering van het geluid, waar ik ook vierkant achter sta. Er wordt nu genoeg over the top technische death geproduceerd. Wat overigens niet inhoudt dat Ordeal niet technisch kan spelen. Het nummer Desolation is een prima voorbeeld van een ontzettend degelijk nummer met een prima portie techniek. Precies goed.

Ordeal gooit het op het debuut Atrocities grotendeels over de wat snelheidtemmende boeg die de muziek een hoop ruimte biedt. De band houdt van duidelijke zaken; wat gespeeld wordt, moet onomstotelijk kunnen staan en geen detail wordt weggemoffeld. De zware en zeer gevarieerde sound toont aan dat de band een hoop in huis heeft en op Atrocities al een hoop uit de kast haalt. Snelheid is overigens ook voldoende aanwezig, evenals de nodige gitaarsolo's, en de zeer ritmische nummers lenen zich uitstekend voor een uitgebreid bangfestijn. En maakt u geen illusies, hoewel de cover van Atrocities sterk doet denken aan het oude werk van Cannibal Corpse, is de muziek verre van dat.
Overigens staat er op Atrocities nog een hidden track, hoewel deze niet zo hidden is als men zou denken, want nummer 13 volgt nummer 12 (volgens de achterflap het laatste nummer van de cd) direct op.

En wij als mummiologen mogen deze keer beslist niet klagen want Ordeal houdt de leus "oud maar niet versleten" nog altijd in ere. De nuchtere muziek van dit Belgische vijftal weet te behagen. Death metal pur sang, dat kunt u van Atrocities verwachten. Geen hele opzienbarende in de zin van progressie of ongekende bruutheid maar een zeer dikke voldoende is Atrocities meer dan waard. De eerste beproeving hebben de mannen van Ordeal in ieder geval met vlag en wimpel doorstaan.

Tracklist:
1. Prelude To Madness
2. Rise From Ash
3. Anxiety
4. Duel (Ares Delight)
5. Craving For Glory
6. Gemini
7. Desolation
8. Reversal
9. Malicious Intent
10. Atrocities
11. Lament
12. Diabolic Ailings