Inmiddels zijn we 3 jaar verder, en mijn waardering voor de wat meer traditionelere doom-metal in het algemeen is in de tussentijd behoorlijk toegenomen, benieuwd was ik dan ook of Mirror Of Deception ditmaal wat meer indruk zou weten te maken.
Die vraag te beantwoorden lijkt eenvoudiger dan het is, Mirror Of Deception speelt doom-metal in het straatje waar ook bands als bijvoorbeeld St. Vitus, Trouble en het onvermijdelijke Black Sabbath in vertoeven en doen dat op het eerste gehoor niet onverdienstelijk. Het album begint sterk met prima songs als Haunted, Ghost, en Swamped echter begint daarna de cd wat in te zakken. De songs klinken nog wel redelijk en zitten ook degelijk in elkaar, maar zijn zo degelijk dat ze behoorlijk voorspelbaar, en soms zelfs saai, worden. Gelukkig zijn er iets verder op de cd ook songs als Insomnia en Pyre te vinden waarin de band laat horen meer te zijn dan een kopie van eerder genoemde bands, helaas zijn deze momenten wat mij betreft te sporadisch. Daarnaast heeft zanger Michael Siffermann een typisch love it or hate it stemgeluid wat bovendien voorzien is van een behoorlijk Duits accent.
Kortom een degelijke release van deze doom-veteranen, ze bestaan inmiddels al 16 jaar, en fans van de meer traditionele doom-metal zouden dit dan ook eens een kans moeten geven. Maar helaas weten ze mij met Shards niet over de gehele linie te overtuigen.
Tracklist:1. Haunted
2. Ghost
3. Swamped
4. Eruption
5. Insomnia
6. Dead Pledge
7. Capital New
8. Pyre
9. Frozen Fortune
10. Enigma
