Angra behoort tot het selecte clubje powermetalbands dat de eenheidsworst overstijgt. Daar zijn enkele verklaringen voor te vinden. Op de eerste plaats omdat het Brazilianen zijn en dat exotische aspect verwerken ze middels percussie en koorzangpartijen in hun muziek. Op de tweede plaats omdat ze nog steeds erg bescheiden en enthousiast voor de dag komen en ten derde omdat hun vrolijke muziek nooit over the top en kinderachtig heeft geklonken.

Het nieuwe album verwijst zowel naar Temple Of Shadows en Rebirth, maar laat toch een wat aangepast geluid horen. De nieuwe songs zijn namelijk wat krachtiger, directer en harder. De symfonische tralala is naar de achtergrond verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor progmetalinvloeden. En deze nieuwe sound bevalt me wel, maar het valt ook makkelijk te voorspellen dat sommige fans wat teleurgesteld zullen zijn. Hoewel: de beklijvende melodie�n zijn gebleven, het gitaarwerk (let eens op de fraaie gitaarsolo�s!) heeft zelden zo goed geklonken en de productie is vlasvezelhelder. Dus ik denk dat er eerder nieuwe Angra fans dan ex-Angra fans zullen ontstaan.

Het nieuwe album klinkt erg stijlvol �n Duitse platvloersheid en gemakkelijk succes worden ten alle tijden ontweken. En tenslotte willen we nog felicitaties overmaken aan Eduardo Falaschi want we zijn ondertussen al helemaal vergeten dat Andre Matos ooit bij deze band heeft gezongen. En dat is een wel erg opmerkzame prestatie. Let tenslotte ook eens op de interessante teksten die handelen over psychologische aandoeningen.

Tracklist:
1. The Course Of Nature
2. The Voice Commanding You
3. Ego Painted Grey
4. Breaking Ties
5. Salvation: Suicide
6. Window To Nowhere
7. So Near So Far
8. Passing By
9. Scream Your Heart Out
10. Abandoned Fate