Uit Jakarta afkomstige rockband Edane bleef, vanaf haar eerste album ‘the Beast’ tot dit vierde studio-album, zowel vrienden als vijanden verbazen. Ten eerste omdat haar studio-albums tot nu toe iedere keer door verschillende zangers ingezongen werd - die qua stem w�l bij de muziek pasten - en ten tweede omdat haar muziekstijl iedere keer anders en redelijk actueel was. Geen eigen identiteit? Commercieel? Misschien. Maar een ding is zeker dat Edane met de meest heavy plaat uit haar catalogi op de proppen kwam, op het moment dat sommige (rock)bands juist steeds poppi�r werden.

Vanaf de openingstrack ‘Zep 170 Volts’ wordt de luisteraar al getrakteerd op Edane’s nieuwe stijl waar men naar mijn idee sterk be�nvloed wordt door bands als Pantera, Disturbed en Papa Roach. De invloeden van AC/DC en Van Halen waren nog steeds te horen, zoals bij nummers ‘Kau ku Genggam’ en ‘Bintang Masa Depan’, maar wel minimaal. Het laatstgenoemde nummer is een simpel maar een lekker rocknummer, met de riffs van ‘Who Made Who’ van AC/DC aan het einde van het nummer. Bij nummers ‘Kau Pikir Kaulah Segalanya’ (de single), ‘Lusadiz’, ‘Zep 170 Volts’ en ‘Paraelite’ combineert Manurung melodieuze zanglijnen met de growl � la Phil Anselmo; met succes. ‘Goblog’ is een heavy nummer waar Pantera met nu-metal gecombineerd wordt. E�n van de mooie momenten van dit album.

Edane is altijd een band geweest die genoeg aandacht aan haar sounds besteedde. Dit geldt ook voor deze plaat. Door Eet Syahranie zijn gitaarsound, geruggensteund door de vette bas (Iwan Xaverius)en drumsound � la Pantera (Fajar Satritama), klinkt dit nieuwe album vet en modern. De nieuwe zanger, Trison Manurung (ex-Roxx en Skull,) is een aanwinst voor de band. Dit nieuwe album, qua muziek redelijk tot zeer heavy, is door zijn melodieuze tevens krachtige stem echter een aangename plaat geworden die zonder moeite zijn weg naar het grote publiek kan vinden. Deze plaat bevat nauwelijks gitaarsolo’s die Syahranie tot ��n van de beste gitaristen in Azi� maakten, maar w�l klasse rhythm-partijen. Hoewel dit album voor fans van bands als Pantera, Papa Roach en Disturbed een must is, zegt dit album voor fans van Syahranie zijn gitaarspel dus misschien niks. Op dit album staat de Indonesische taal centraal – met Engelse woorden/regels tussendoor - terwijl op andere studio-albums waren de teksten zowel in het Indonesisch als in het Engels geschreven. Hierdoor beperkt men zich, bij het verkopen van zijn platen, naar mijn mening tot Indonesia, Singapore en Malaysia. Zonde, want deze band beschikt over de kwaliteit tevens de mogelijkheid om “Go International” te gaan, nu ze bij Sony onder het contract staan. Hoewel…Rammstein verkoopt w�l miljoenen platen buiten Duitstalige landen, ondanks dat de mensen de teksten niet begrijpen. Correctie: Music is a universal language, just let the music do the talking.

Tracklisting:
1. Zep 170 Volts
2. Kau Pikir Kaulah Segalanya
3. Saksi Anarki
4. Lusadiz
5. Hilang
6. Bus Station
7. Fitnah
8. Lari II
9. Bintang Masa Depan
10. Goblog
11. Kau Ku Genggam
12. Paraelite