Deze schijf is duidelijk een voortzetteing van "Roots" (wat misschien kan aantonen hoe belangrijk Max wel niet was als creatieve brein van Sepultura). Tekstueel is het deze keer nog dieper ingaand op sommige "Roots"-thema's (de armoede in de wereld, politiek onrecht...) maar toch ook een paar persoonlijke eleenten (de dood van z'n stiefzoon, de split met Sepultura, zijn liefde voor voetbal).
Het begint loeihard met "eye for an eye", een moddervette kraker waarin hij de ruzie tussen hem en z'n vroegere band in vier minuten blootlegt. Het is de openerr van het indrukwekkend harde en toch origineel en verfrissende drieluik dat verder nog bestaat uit " No hope= no fear" en "Bleed".
De songs zijn allemaal hard, doorspekt met veel dynamiek en exotische elementen (drums, snaarinstrumenten, wat reggae soms). Natuurlijk mogen Max z'n recht voor de raap-lyrics niet ontbreken, waarin hij zich tegen onrechgt verzet met de nodige "fuck" en "shit", zoals gewoonlijk dus...
Op het album spelen ook een hele resem gasten mee zoals Burton C. Bell, Dino Cazares, Fred Durst, Dj Lethal, Chino Moreno, Benji.... Zij zorgen voor de variatie die dit album zo kenmerkt.
Nu terugkijkend lijkt me duidelijk dat Max eerder zonder Sepultura kan dan Sepultura zonder Max. Natuurlijk hebben die laatsten wel een heel verleden met zich mee te dragen door de naam, terwijl Max bijna opnieuw kon beginnen (alhoewel men ook van hem een bepaald niveau verwacht).
Tracklist:
1. Eye for an Eye
2. No Hope=No Fear
3. Bleed
4. Tribe
5. Bumba
6. First Commandment
7. Bumbklaatt
8. Soulfly
9. Umbabarauma
10. Quilombo
11. Fire
12. The Song Remains Insane
13. No
14. Prejudice
15. Karmageddon
