Deze vrij snel in elkaar getimmerde opvolger haalt het echter jammer genoeg niet bij Blood & Vomit. Aan het begin van het album ligt dat niet: de eerste vier nummers zijn pervers, platvloers, grof en het belangrijkste ook nog eens prima black metalnummers, zonder veel fratsen. Lekker plat en ongenuanceerd rossen dus. Opener Nekronaut (Cunt Cunt Gimme More) is redelijk geniaal en klinkt als een mengeling van Motrhead en Carpatian Forest. Samen met het titelnummer met afstand het beste nummer op dit album. Jammer genoeg valt Terrorist uiteindelijk te veel in herhaling om het album tot een cht succes te rekenen, en is het materiaal bovendien van een uitermate wisselend niveau.
Absolute dieptepunt vormen Eine Kleine Arschmuzick en Catapultam Urinam Philosophiam, waarin Nattefrost zijn blaas en maag maar weer eens leegt. Die grap was al niet leuk op het debuut, en nu dus al helemaal niet meer. Ook de lange experimentele afsluiter The Death of Nattefrost had wat mij betreft achterwege gelaten mogen worden. Gelukkig staan er in de vorm van het eerder genoemde Nekronaut, Black Metal Suicide, het geniale titelnummer en het platvloerse Preteen Deathfuck enkele toppers op dit album, waardoor we al met al toch nog met een degelijk album te doen hebben. Jammer van die paar missers, die het niveau omlaag halen.
Conclusie: bij tijd en wijle uitstekend, maar uiteindelijk toch misschien nog het leukst voor rebellerende pubers om hun ouders mee te choqueren.
Tracklist:
1. Nekronaut (Cunt Cunt Gimme More)
2. Black Metal Suicide (Claws Of Perdition)
3. Hellcommander
4. Terrorist
5. Merket For Helvete
6. Eine Kleine Arschmuzick
7. Satan Is Endless, Satan Is Timeless
8. Primitive Death
9. Goat Worship
10. Catapultam Urinam Philosophiam
11. Preteen Deathfuck
12. Dinsadansdjeveldyrkaar!!!
13. The Death Of Nattefrost (Still Reaching For Hell Part II)
.jpeg){kind=small}
