Het album opent vertrouwd met een klassieke intro, om vervolgens met het pakkende titelnummer uit te pakken. De productie is wederom uitstekend: ieder klein detail is perfect te horen. Verder valt op dat Fabio Lione zich nog steeds ontwikkelt als zanger en zich momenteel toch wel tot de internationale top mag rekenen. Met zijn gevarieerde, emotionele stem voegt hij veel toe aan toch al uitstekende nummers als The Myth of the Holy Sword, Silent Dream en het trots klinkende Bloody Red Dungeons.
In het algemeen is Triumph or Agony iets minder groots uitgevallen dan zijn voorganger. Niet alleen de soundtrack-passages zijn minder geworden (in mijn ogen een minpunt, want juist die stukken maakten het vorige album zo compleet), maar ook zijn de nummers compacter geworden. De uitzondering is het epos The Mystic Prophecy of the Demon Knight, een afwisselend, ruim zestien minuten durend meesterwerkje, waarin alle facetten van de band aan bod komen. Dit nummer is dan ook het hoogtepunt van het album.
Ondanks de veranderde bandnaam is er in muzikaal opzicht niets veranderd op Triumph or Agony. Enerzijds is dit natuurlijk goed, aangezien de sound van Rhapsody (of Fire) altijd al vrij eigenzinnig is geweest. Van de andere kant bekruipt mij echter het gevoel dat ik het meeste al min of meer eerder heb gehoord. De intro, een paar snelle nummers, een frivool tussenstukje (het overigens rg mooie Old Age of Wonders), trotse midtempo-nummers en vooral vl dramatiek en bombast. De magie van het vorige album ontbreekt bovendien op dit album. Dat Triumph or Agony desondanks een uitstekend album is geworden, zegt natuurlijk alles over het niveau van deze band, maar stiekem had ik na Symphony of Enchanted Lands II op ng meer gehoopt.
Tracklist:
1. Dar-Kunor
2. Triumph Or Agony
3. Heart Of The Darklands
4. Old Age Of Wonders
5. The Myth Of The Holy Sword
6. Il Canto Del Vento
7. Silent Dream
8. Bloody Red Dungeons
9. Son Of Pain
10. The Mystic Prophecy Of The Demonknight
11. Dark Reign Of Fire
