Positief verrast, dat is de conclusie die ik voor mezelf kon trekken na het beluisteren van het tweede album wat ik van deze Spaanse band heb mogen reviewen. Saratoga heeft met El Clan De La Lucha al een behoorlijk album afgeleverd, Tierra De Lobos overtreft haar echter in ieder opzicht.
De ietwat blije songs van het voorgaande album lijken plaats te hebben gemaakt voor een sound die wat meer naar het materiaal van Stravaganzza lijkt te neigen. Dit betekent dat de nummers een meer duistere sfeer hebben gekregen en behoorlijk thrashy (denk aan de oude Megadeth) zijn geworden zonder de originele heavy metal sound kwijt te raken. Nummers als Necrophagus en El Jardin De La Niebla zijn een lust voor het oor en zullen gekenmerkt door heerlijke staccato riffs, loodzware baspartijen en gevarieerde drumfills bij menig headbanger gretig worden ontvangen.
Het is echter zanger Leo Jimnez zelf die, net als bij Stravaganzza, met zijn inspirerende Spaanse stemgeluid de show steelt. Zijn onaardse uithalen, afgewisseld met enkele prachtige emotionele zanglijnen op de twee ballads, vegen de vloer aan met een hoop beginnende zangers en slagen er ditmaal zelfs in Geoff Tate te overtreffen. Tierra De Lobos is een buitengewoon aangename zit die bijna iedere liefhebber van de ware metal zal plezieren. Tijd om de 80-jarige oorlog te vergeten en deze Spanjaarden in de armen te sluiten!
Tracklist:
1. Barcos De Cristal
2. Necrophagus
3. Contigo, sin fi
4. Ave Fnix
5. Quinto Infierno
6. Fe
7. Fuerza De Choque
8. Prisin En Vida
9. El Jardin De La Niebla
10. Siento Que No Ests
11. Tierra De Lobos
12. Pura Sangre
