Muzikaal gezien is het overgrote deel van de ingredinten namelijk aanwezig om ingedeeld te worden bij een van de vele. Burn in Silence voegt aan deze ingredinten dan wel een hoop keyboards, een lichtelijk Fear Factory-sausje (cleane zang en het af en toe behoorlijk machinale geluid) en nog wat dissonante riffs (Meshuggah) toe waardoor het album niet compleet op de grote hoop kan. Echter vervalt men te vaak in datgene wat we al veel te vaak hebben gehoord van honderden andere bands. Speltechnisch valt er niets op aan te merken, het geheel klinkt productioneel erg goed, en vooral drummer Darren Cesca zit op zijn tijd erg indrukwekkend te trommelen. Af en toe komen er behoorlijk pakkende melodien voorbij (vooral in het tweede nummer Rebirth) en beide gitaristen zijn hun instrument behoorlijk meester en spelen in vergelijking met andere bands een stuk minder leentjebuur bij At the Gates en consorten. Echter staan er maar erg weinig echt memorabele momenten op deze cd. De Dimmu Borgir achtige pompeuze keyboards zijn in het begin nog wel uit te houden, maar beginnen naarmate dat het album vordert echter hoe langer hoe meer te irriteren en voegen doordat ze vrij inspiratieloos ingespeeld zijn eigenlijk niets toe.
De devote metalcore fan zal hier zeker wat naar zijn of haar gading in vinden. Persoonlijk heb ik het wel een beetje gehad met dit soort muziek, al is Burn in Silence zeker geen slechte band. Hoop alleen dat men op volgende releases iets meer een eigen gezicht gaat tonen, en wat memorabelere songs gaat schrijven. Dat ze dat in zich hebben laten ze op dit album veel te weinig zien.
Tracklist:
1. Lines From An Epitaph
2. Rebirth
3. The Age In Which Tomorrow Brings
4. Embrace The Plague
5. Primal Human Pain
6. Angel Maker
7. Judging Hope
8. Well Adjusted
9. Watching Dead Leaves Fall
10. World Of Regret
