In geval van Asmodeus gooit Belphegor roet in het eten. De trots van Oostenrijkse metal heeft jaren geleden een brug naar mijn hart geslagen en sindsdien zijn Belphegor en ik onafscheidelijk.
Het eveneens Oostenrijkse Asmodeus presenteerde eerder dit jaar de nieuwe plaat Imperium Damnation aan de nieuwsgierige metaalverslinders, en na het horen van Imperium Damnation moest ik spontaan plaats nemen op de pot. Deze keer zonder krantje, maar om eens goed en diep na te denken. Asmodeus, is dat cht niet een pseudoniem van Belphegor, voor de keren dat Belphegor even geen Belphegor wil zijn en de daarbij behorende kwaliteiten losjes kan laten varen? Heb ik cht niet iets over het hoofd gezien? De conclusie is "nee". Asmodeus is Asmodeus, maar Imperium Damnation klinkt geluidsmatig als het kleine bijna tweelingbroertje van Lucifer Incestus van Belphegor, met wat Dark Funeral invloeden, tussen de bedrijven door... Alleen de algehele kwaliteit van Lusifer Incestus wordt niet gevenaard.
Wat te doen? Onbevooroordeeld luisteren lukt al bijna niet meer. Noch zal het lukken om pepsi-cola als "nieuwe drank" te beoordelen, als je reeds jarenlang coca-cola hebt gedronken. De ene is wat zoeter, de andere wat bitterder, aan u de keus. Persoonlijk vind ik pepsi lekkerder.
Maar bij Belphegor en Asmodeus gaat het niet om bitter of zoet. De opzet van de muziek is bijna geheel van hetzelfde kaliber, alleen is Belphegor beter. Overtuigender, harder, bruter. De ijskoude sfeer, de dreiging, de zwarte noten, de combinatie van smerige black met een vleugje death en een snufje macabere symfonie. Beide bands maken hier gebruik van en combineren het middels dezelfde wegen. Alleen is Imperium Damnation over het algemeen genomen een tandje trager en is de muziek van Belphegor op alle fronten krachtiger, waardoor die band je doet bevriezen of verkolen, terwijl Asmodeus geen beroerde indruk achterlaat, maar destructief gezien geen grote schade levert.
Hoewel Imperium Damnation los van alle Belphegors gezien een prima album is, maakt het bestaan van Belphegor zo'n album eigenlijk overbodig. Maargoed, laat ik de lulligste niet wezen en wel benadrukken dat je de riffs en noten wel kunt gappen, skills moet je bezitten. En op dat terrein zit het bij Asmodeus wel snor, evenals op het vlak van productie.
Tja, aanrader of niet, luister en oordeel zelf. Van mij hoeft Imperium Damnation niet zo nodig, maar gezien mijn Belphegormanie is puur persoonlijk en ligt in dit geval niet aan de totaalkwaliteit van het desbetreffende album.
Tracklist
1. Enthronement Of The Sovereign
2. Decretum Executionis
3. Servitus In Aeternitatem
4. Inciting The Rebellion
5. On The Inflamatory March
6. Thorns
7. Sator Discordiae
8. Withering Vengeance
9. A Blaze At Dawn
