om tot de conclusie te komen dat ook deze band er niet voor zal zorgen dat Portugal als volwaardig op de metalen kaart van Europa komt te staan. De melodieuze doom/death van Assemblent mist namelijk elke vorm van overtuiging of eigen gezicht. Invloeden zijn er van bands als Samael (in het 3e nummer Into My Sleep), uiteraard Moonspell en My Dying Bride terwijl men in de wat snellere nummers, en dan vooral op het tweede nummer Heartwork, ook bij vlagen aan de oude Edge of Sanity doet denken. Maar er moet bij gezegd worden dat men bij lange na niet kan tippen aan deze bands. Daarnaast klinkt men behoorlijk gedateerd. Qua songs, en dan vooral door het hoge keyboard pingel gehalte, is men behoorlijk in het midden van de jaren 90 van de vorige eeuw blijven hangen en ook productioneel klinkt het allemaal erg iel. Het is net alsof iemand vergeten is de basknop open te draaien tijdens de opnames, iets dat ik persoonlijk niet verwacht had met iemand van de band Vile achter de mastering.
Enige hoogtepuntje is het 5e nummer Silent Cries, waarop zoals gezegd Fernando van Moonspell op meezingt. Op dit nummer sijpelt er eindelijk iets van een overtuiging door de muziek heen. Maar ook Fernando kan niet verhullen dat dit een behoorlijk middelmatig album is geworden.
Tracklist:
1. Equilibrium
2. Heartwork
3. A Dying Moment
4. Into My Sleep
5. Silent Cries
6. Grammaton Cleric
7. From Red Core To Black Sky
8. Terria
9. Subtellurian Darkness
10. Fears
11. Heartwork Radio Edit (Bonus)
.jpeg){kind=small}
