De majesteuze gitaarlijnen waar het album mee begint tijdens opener Shadowgate beloven veel goeds. Het mid-tempo nummer is een aardige voorbode van wat komen gaat. Dit tempo komt erg vaak terug en alleen Back From The Dark eb Book Of Doom zijn wat sneller. Het sfeertje is wat grimmiger dan de gemiddelde power metal, maar dessalnietemin krijgen we vrolijke refreintjes te horen met teksten die ons vertellen dat we het niet moeten opgeven in het dagelijks leven.
Zanger Anders Hggkvist is weer zo'n typische kloon van Joacim Cans (Hammerfall) en Timo Kotipelti (Stratovarius). Maar als je misschien Nocturnal Rites kent en met name de eerste drie cd's, dan is het makkelijker om Anders met hun oude zanger te vergelijken. Ze klinken precies hetzelfde! Niet geheel toevallig heeft die oude zanger (Anders Zackrisson) deze cd gemasterd. Dus misschien heeft hij stiekem alles ingezongen? De zang is in ieder geval prima in orde, maar mij net te veel aanwezig. Het staat te hard in de mix en er staan net een dozijn teveel zanglijnen op Rising Up dat het gaat vervelen.
De muziek komt aardig in de buurt van bands als Hammerfall, Dream Evil en Stratovarius. De meeste nummers zijn pico bello aan elkaar gespeeld en echte missers staan er niet op dit album. Alle nummers hebben een simpele structuur, terwijl er muzikaal toch genoeg te beleven valt. De toekomst van Destynation ziet er dus wel rooskleurig uit.
Tracklist:
1. ShadowGate
2. Evil Tonight
3. Back From The Dark
4. Freedom
5. Rising Up
6. Threshold Of Pain
7. The Shadows Remain
8. The Tears I Cry
9. Book Of Doom
10. Spirits
11. Signs
12. Resign In Flames
