Secht bestaat uit twee leden die ook in het onlangs door mij besproken Neetzach zitten: Dirge Rep (Gehenna, Enslaved), drums en Vrangsinn (Carpathian Forest, Hatepulse), bas, gitaren, zang, een orgel. Ze worden op vocaal gebied bijgestaan door lui als Hst, Gaahl, Nocturno Culto, Apollyon, Nattefrost. De kenner weet genoeg. We hebben een dreamteam.
Secht van Secht bestaat dus uit n lang nummer van bijna veertig minuten dat rustig maar dreigend begint met een akoestisch gitaarriedeltje dat vredig klinkt als stilte voor de storm. De melodie van de acoustische gitaar wordt de riff rond welk het grootste deel van het nummer wordt opgebouwd, met de nodige variaties erop. De opbouw zou ik haast klassiek willen noemen, of traditioneel, zo je wilt. Een thema, een variatie erop, herhaling (zo komt de akoestische gitaar regelmatig terug, op gepaste momenten), weer variatie, enzovoort. Wat dat betreft zit het (titelloze) nummer best fijn inelkaar en ik zou zelfs willen zeggen, toegankelijk. Het laat makkelijk naar zich luisteren. Hoewel Secht aan de andere kant geen hap-slik-weg black metal maakt. Daarvoor klinkt de compositie van de duivelsaanbidders (men roept erg vaak SATAN) te eigenzinnig. Er is duidelijk nagedacht over en geploeterd op dit nummer.
Maar dat ge-satan, jezus. Het lijkt wel een gebed, een psalm, of weet ik veel.
Secht is in elk geval een club van sfeermakers. Ik weet zeker dat dit product bij veel liefhebbers van black met een niet alledaags tintje aardig in de smaak zal vallen.
Het grote mankement aan Secht is naar mijn smaak het nutteloze vulstuk aan het eind, vanaf minuut 26. Dit stuk bestaat alleen maar uit geluid, sinister fluisterende stemmen en demonengebral. Waarschijnlijk moet het een ritje door de Hel voorstellen, maar wat mij betreft houdt Secht van Secht op na zesentwintig minuten.
Tracklist:
1. Untitled
