The New Black is na het vorig jaar verschenen Alien alweer het 6e Strapping Young Lad album, en het tweede SYL album in een jaar tijd van deze workaholic. Geruchten gaan dan ook dat dit schijfje een beetje een haastklus was om iets nieuws uit te hebben voordat men deze zomer meegaat met de Ozzfestkaravaan.

Het eerste wat opvalt aan dit album is dat de metersdikke betonnen muur van geluid die op eerdere SYL albums opgetrokken werd hier en daar wat is verdwenen. Productioneel gezien klinkt het ook allemaal net een slag minder zwaar dan vroeger. Men doet daarnaast regelmatig meer denken aan Devin zijn solo projecten dan aan SYL zelf. Voorbeelden hiervan zijn het derde nummer Antiproduct dat met zijn blazers zo op Devin�s Infinity album had kunnen staan. Ook het vrij simpele vierde nummer Monument zou niet misstaan hebben op dat album. De andere nummers lijken eveneens wat toegankelijker (lees melodieuzer) dan wat we van SYL gewend zijn. Ondanks dat het nog steeds een vrij intens album is, lijkt de totale gekte van eerdere SYL releases een beetje verdwenen en gaat men vaker over op wat meer midtempo werk. De vraag is dan ook of Devin uitgeraast is of dat dit een lichtelijke knieval richting commercie (lees Ozzfestpubliek) is?

Gelukkig valt er voor de die-hard SYL fans nog wel voldoende te genieten met nummers als You Suck, Hope, Far Beyond Metal (eerder alleen als live versie uitgebracht), en The New Black.

Ondanks dat ik het persoonlijk een wat minder album vind, zeker in vergelijking met eerder werk, is The New Black een album geworden dat heel veel mensen aan zal spreken. Fans van al het werk van Devin kunnen dit album blindelings aanschaffen. Mensen die alleen van de beukende SYL sound van de eerdere albums houden raad ik aan dit album eerst even te beluisteren.

Tracklist:
1. Decimator
2. You Suck
3. Antiproduct
4. Hope
5. Wrong Side
6. Monument
7. Far Beyond Metal
8. Fucker
9. Almost Again
10. Polyphony
11. The New Black