Zonder ook maar naar de biografie te kijken kon ik hier horen dat ik met een Italiaanse band te maken had. Het is niet zozeer de uitspraak, maar meer de degelijke progressieve power metal die de band ten gehore brengt die me tot deze conclusie bracht. Denk aan Eldritch, Highlord en Ashent voor vergelijkingen.
Goed, muzikaal gezien zit het album goed in elkaar, waarbij vooral de ritmesectie erg goed in elkaar zit. De drums zijn zeer gevarieerd, maar vooral de baspartijen verdienen een extra pluimpje door de gave Rush-achtige licks en solos (luister maar eens naar The Road To Myself). De toetsen zijn er meer voor ondersteunende functie en vervullen hun functie uitstekend in dat opzicht, terwijl de gitaarpartijen gewoon stevig en degelijk zijn. Ik zeg wederom degelijk, want echt bijzonder word het nergens, maar het valt allemaal goed te behappen.
Waar ik minder over te spreken ben is het feit dat de productie zo matigjes is dat de zangpartijen van Gianluca Girardi bijzonder slecht aan het daglicht komen, terwijl het in feite best een goede zanger is met zijn voor Italiaanse begrippen vrij ruige strot. Door deze productie klinken helaas de drums nogal dof, wat het geheel ook niet ten goede komt.
Ergens onder de ruis van deze productie zit een degelijk album dat er nu helaas niet volledig uitkomt. Jammer, want met een betere opname weet ik zeker dat het cijfer 10 punten hoger zal zijn. Misschien een tip voor de volgende release
Tracklist:
1. Everything That Begins Must End
2. Deconstructed
3. Bited
4. Again
5. The Road To Myself
6. Fragments Of Insanity
7. Zero
8. The Flying Feather
9. The Wall
