Volgens de band zelf kan de muziek het best omschreven worden als een kruising tussen Dark Tranquillity en Lacuna Coil en daar hebben ze zeker gelijk in. Inderdaad, de wat hardere kanten van eerst genoemde band worden afgewisseld met rustige en melodieuze stukken die we vaak bij Lacuna horen. Miri Milman is de zangeres die haar stem uiterst goed weet te beheersen; de echt goede zangeressen lijken vaak nog niet geboren te zijn, maar Miri bewijst het tegendeel. Tegenover haar staan de grunts van zanger/gitarist Raffy Mor. De twee weten elkaar steeds goed af te wisselen en dat maakt dat de zang overkomt als een weloverwogen geheel.
De band is in principe al bezig vanaf 1996, met demos, line-upwisselingen etc., en deze ervaring is zeker te horen. Hier en daar klinkt het allemaal nog een beetje cheesy en onorigineel, maar Memorial is zeker geen slecht debuutalbum. De band tilt zich hiermee boven het gemiddelde uit van redelijk saaie en vrije onoriginele debuutplaten en dat is absoluut niet slecht.
Het titelnummer Memorial is bijvoorbeeld een erg sterk nummer. Sfeervol en afwisselend, twee elementen die het goed moeten blijven doen in het genre. Distorted weet hoe muziek gemaakt moet worden. Het zelfde geld voor de song Illusive, wat net zo sterk in elkaar zit. Mindere nummers zijn ook op dit album te vinden. Een voorbeeld daarvan is Flesh and Blood; dit nummer is helaas weer vrij zwak en hier lijkt het alsof ook Miri en Raffy maar wat aanmodderen met de vokalen.
Zoals ik al eerder zei, is Memorial absoluut geen slecht debuutalbum. De band heeft zeker potentie en wanneer de leden besluiten nog wat meer hun eigen kant op te gaan en wat minder te luisteren naar hun voorbeelden, kan hier zeker nog een hoogvlieger tevoorschijn komen.
TracklistL
1. In Your Light
2. Memorial
3. Children of Fall
4. Flesh and Blood
5. Redemption
6. Sometimes
7. Is it the Wind
8. Illusive
9. Hesped
