Jongens en meisjes, duisternis alom, zoals wij het allemaal zo graag horen. Er is geen sprake van echt baanbrekend werk, maar baanbreken hoeft, zoals ik zo vaak verkondig, eigenlijk ook niet. Als elke cd die je voor je kiezen krijgt baanbrekend zou zijn, zou je het niet eens horen, dus het is maar goed dat er sporadisch banen gebroken worden. Het gaat erom dat je zo nu en dan een plaat te horen krijgt waar je wat mee kan. Dat je hem opzet, voor het eerst en dat je meteen al kan denken, ja dit zit wel goed. Tresholds of Insanity is BLACK. Voelt gewoon als black. Verwacht geen sfeervolle, lieflijke passages waar de madeliefjes sneller van groeien. Luister ernaar en je weet wat ik bedoel. De songs komen uit een zwarte ziel. Animus Mortis heeft het wat dat betreft prima voor elkaar, toont een eigen gezicht binnen redelijk traditionele kaders. Tijd voor een full length en groot gelijk dat ze dit ding op de markt hebben gegooid, want hiermee krijgt de band waarschijnlijk wel de verdiende aandacht. Dat er een label als Debemur Morti achter zit is in verband daarmee ook niet verkeerd, want men heeft daar een neus voor kwaliteitsblack.
Wat minpuntjes zijn er natuurlijk wel, maar in dit verband zijn ze nauwelijks storend. Een ervan is dat nummers als de titeltrack en Desolate, wel heel abrupt beindigd worden, alsof ze eigenlijk langer zou moeten zijn maar voor het gemak zijn ingekort. Bovendien schort het hier en daar een heel klein beetje aan het strakke spel. Maar laten we daar niet over vallen en ons gewoon doen overtuigen van het feit dat het gebodene een prima bodem biedt voor meer.
Het zou raar lopen als we niet meer van deze band gaan horen en na dit materiaal gehoord te hebben denk ik dat nieuw materiaal een gegroeid Animus Mortis zal laten horen. Maar, even geduld nog, want in 2007 moet het zover zijn.
Tracklist:
1. Tresholds of Insanity
2. Dying Murmur
3. Abyss of Delirium
4. Desolate
5. Ethereal Dimensions
6. Outro
