Heet dat het is! En hier zit ik dan, een beetje binnen te zweten, achter mijn pc, kleren aan die ik het liefst van mijn lijf ruk, want elk stuk textiel is gewoon niet te doen. Een weldenkend mens zit lekker buiten met een glaasje fris, een wijntje, een biertje. Maar ik zit te koken in een smoorhete woonkamer en het interesseert me niet, want de debuut full length van Funeral Procession, genaamd Funeral Procession draait zijn rondjes. De rest kan me niet bommen. Deze cd is verslavend, jongens en meisjes, en het is tijd dat jullie black metal monstertjes daar ook achterkomen. Voorzover dat niet al gebeurd is, want dit album is niet in stilte ter wereld gekomen. Menigeen spreekt van Funeral Procession, de recensies liegen er niet om. En terecht! Want we hebben niet te maken met bandje nummer zoveel, dat black metalplaatje nummer dertien in een dozijn in elkaar heeft geflanst.

Hier hebben we nou zo�n typisch geval van �het werd verdomme eens tijd dat er zo�n album werd uitgebracht�. Af en toe heb je dat, eens in de zoveel tijd. Gelukkig zit er niet al teveel tijd tussen dergelijke releases, zodat we rustig kunnen vaststellen dat er eigenlijk niks aan de hand is. We roepen (of men roept) nou wel vaak dat de black metalscene wordt bevolkt door mietjes die waarschijnlijk een panty dragen achter hun keyboards, maar jezus, wat zeuren we nou. Hier is bijvoorbeeld het Duitse Funeral Procession met hun gelijknamige debuutalbum en Funeral Procession doet het al aardig lang: de eerste demo stamt uit 1999 en na een split ep en nog een demo, twee ep�s, is hier dan eindelijk, in mei 2006, de eerste full length. Goed idee om hem titelloos te houden, slecht idee om hem nu pas, begin juni te reviewen, want in mei was het niet zo heet, mooi sober hoesje en ik wil nu maar weer vergeten worden, zodat ik mij verder kan bezighouden met dit ketterse meesterwerk.

Maar wat maakt dit album nou zo goed?
Weet ik veel, alles. De drums, de vocalen, de riffs, melodielijnen, de hele blabla.
Verwoord het maar eens. Dit is je reinste black metal. Dit is zoals het hoort. De nummers kenmerken zich door ervaring. Je hoort dat Funeral Procession al wat jaartjes meedoet en dat er is nagedacht over deze cd. Natuurlijk denkt iedereen die iets maakt of schrijft of doet wel na, maar je hebt nadenken en nadenken. Deze band heeft het helemaal. Nummers die je pakken, nummers die je doen opveren van verbazing, nummers die je alle hoeken van de kamer laten zien.
En dat door herkenbaar te zijn. Niet door geforceerd origineel te zijn, maar door simpelweg harde black metal die het niet hoeft te hebben van allerlei rare bokkensprongen als quasi-experiment of �atmosfeer�. Nee, gewoon de beuk erin, met acht nummers die in je hoofd blijven hangen. Funeral Procession is zelfverzekerd, overtuigend en overweldigend op een reeds vaker beproefde manier. Maar het feit dat de methode vaker is toegepast doet niet af aan het feit dat dit een overweldigend album is. Om de doodsimpele reden dat Funeral Procession daar te overweldigend voor is.

Ik zwets, ik raaskal. Je moet Funeral Procession in huis halen en je niks van mij aantrekken.

Tracklist:
1. Heavenlie Aeons Grimlie Torne Apart
2. When Moonshine Is The Only Light
3. Beholde The Stars Fall From The Heavens
4. Bloode Of The Elder (Building The Anti-Kosmos)
5. Doom
6. The Death Empire On Burial Ground Pt. I
7. The Death Empire On Burial Ground Pt. II
8. Millennium Of Revenge / Jerusalem In Ashes