Soms weet je al na het beluisteren van een enkele track of je goud in handen hebt of niet. Althans, dat denk je te weten. Het komt natuurlijk ook voor dat het beste nummer van het album als opener fungeert en dat de rest alleen maar tegenvalt. Na het beluisteren van het eerste nummer van �ReDeath� ben ik ervan overtuigd dat het Sloveense Indigo Child eremetaal behaald heeft.

En wat denk je? Bingo! Indigo Child maakt �grotesque gothic rock�. Wat bijzonder is aan �ReDeath� is de afwisseling. Zo komt elk bandlid aan zijn trekken en mag iedereen zijn (en haar) capaciteiten ten gehore brengen. Meest opvallend is zanger Mario, met zijn cleane, maar donkere en wanhopige zang. Daarna volgt toetsenist Sa�o, die veelal fraai pianospel weet toe te voegen aan het geheel, maar af en toe ook Nightwish-achtige keyboardklanken laat horen.

Ook het gitaarspel van Tine mag er zijn. Soms houdt hij zich heel sluw op de achtergrond en volgt er plotseling een uitbarsting. Dit maakt de plaat onvoorspelbaar en zorgt voor de nodige verrassingen. Indigo Child heeft ook een zangeres binnen de gelederen, maar zij vervult geen hoofdrol en neemt voornamelijk achtergrondvocalen voor haar rekening.

Vergeet ik bijna te vermelden dat de productie werkelijk subliem is. �ReDeath� kent een vol geluid waarin alle instrumenten fraai naar voren komen. De eerste indruk blijkt toch weer de juiste te zijn. Deze Sloven verrassen in positieve zin met deze re-release (het album kwam begin 2005 uit, maar was binnen twee maanden uitverkocht). Al met al is deze schijf een aanwinst voor elke gothic-enthousiasteling. Een debuutalbum als dit kom je niet vaak tegen. Zelfs de afgrijselijke albumcover kan daar niks aan veranderen.

Tracklist:
1. 01101 10111 01010 (DNA)
2. 60 Seconds Of Life
3. Involve Synthetic
4. Bitter Fact Of Conclusion
5. Death
6. Divine Communication
7. N.E.R.V.
8. Roots Of Eden
9. Self Confronting
10. Re-Birth