Binnen dat gepeupel heb je groepen die alles best vinden, zolang het maar rost, ondersteund door de diepste putrochel, en je hebt een kliek van kieskeurige zeikerds die altijd wel iets vinden om niet aflatend over te zeiken. Ondergetekende behoort tot de laatste kliek. De kliek die vindt dat je als band met iets heel pakkends en opzienbarends moet komen, wil je bestaansrecht hebben.
Violent Devoties uit Oostenrijk. Typisch zo’n death/grind band die je niet kent, een van de vele op de aardkloot, een van de vele die wil opvallen, die vinden dat ze nuttig bezig zijn met hun geluiden, een van de vele bands die – als je de moeite neemt om het uitgebrachte lawaai tot je nemen – de boel hard aan je opdringen en gelijk hebben de heren uit Oostenrijk. Het lukt ze nog ook.
Ja. Het tweede album van Violent Devoties, “Entwined by Vengeance” ploetert zich door een immense mestvaalt aan invloeden van grootheden die we allemaal wel kennen: ik noem een Malevolent Creation, een Immolation, een Morbid Angel, een Vital Remains en ga zo maar door. Hoorbare invloeden die er dik bovenop liggen, maar niet op een manier die stoort. Violent Devoties doet het allemaal op zijn manier en doet alleen maar wensen dat ze deze manier in de toekomst volhouden.
Het zit namelijk zo dat alles wat je hoort het zoveelste beproefde recept is (soms lijkt dat niet anders te kunnen) maar toch lekker eigenwijs en eigenzinnig. Als je namelijk van dergelijke ingrediënten hoort, van de invloeden en dus van het soort death dat de band speelt, verwacht je een fantasieloos dertien in een dozijn sound, gekenmerkt door digitaal gefriemel, quasi ingewikkelde breaks en overmatige trigger geluiden; elementen waaraan een enkeling zich mateloos ergert, vooral die van de zeikende kliek.
De zeikende kliek kan gerust zijn. Zet “Entwined by Vengeance” op en de eerste rammende tonen maken dat je met je vingers van de stopknop afblijft.
Het zit ‘m puur in het geluid: de riffs die zeer luid en duidelijk klinken, zoals het eigenlijk het fijnst klinkt in dit soort muziek. Maar met name de drums die klinken alsof zeshonderzestien man achterelkaar evenzoveel stalen deuren dichtkwakken, opendoen en weer dichtkwakken. Zo hoor ik het graag.
Ongegeneerd ramwerk zonder gekunstel en digitaal plakwerk. Nummers die stuk voor stuk erg lekker in het gehoor liggen doordat ze simpelweg rocken als de neten. Ja, rocken: vlot, boeiend van begin tot eind, lastig om stil te zitten bij dit soort muziek. Violent Devoties is duidelijk een band die, in elk geval nu, niet teveel hooi op de vork neemt en gewoon doet wat de band kan en hard ook.
Misschien is de gang van zaken (geluid, eenvoud) ingegeven door een tekort aan financiële middelen die maakt dat Violent Devoties nog niet kan beschikken over one hell of a studio en bijbehorende man achter de knoppen, maar wie weet is het juist de wens van de band om zo te klinken. Laten we het hopen. Het klinkt allemaal wel in die richting: recht door zee, oprecht, recht voor je kanis en geen overbodig gesodemieter.
Dus, voor de zoveelste keer, kunstgrepen om zo origineel mogelijk te klinken zijn nergens voor nodig, ze maken de boel vaak te krampachtig. Wat je nodig hebt is een band als Violent Devoties, die beschikt over de gave om met de eenvoudige middelen die hij tot zijn beschikking heeft, zeer overtuigend te klinken.
Genoeg geouwehoerd nu. Ga “Entwined by Vengeance” in huis halen, death metalschorem dat je me er rondloopt.
Tracklist:
1. Scarlet Horrors
2. Paradise Massacre
3. Goddamn Jesus
4. Cemetery Slut
5. Hunger for Angels
6. The Dark Art of Slave Trade
7. Harmonic Devilish Insane
8. Sick Sex Seconds
9. Entwined by Vengeance
.jpg){kind=small}
