Het is altijd een mooi gevoel om erg onder de indruk te zijn van een band waarvan je nog nooit had gehoord. Een teken dat er af en toe toch nog interessante bands worden geboren om de grote rotzooi waarmee platenmaatschappijen ons doodsmijten te compenseren. Ik ken het debuut �No Reply� (in 2002 uitgebracht op Relapse Records) van Daylight Dies niet, maar na het luisteren van �Dismantling Devotion� ga ik daar deze maand nog verandering in brengen.

De acht songs op dit album duren samen een uur en doen denken aan Opeth, Swallow The Sun en Katatonia. Je zou zweren dat Daylight Dies uit een Scandinavisch land komt, maar het is toch echt een Amerikaanse band. De sfeervolle grunt van Nathan Ellis laat menig concurrent verbleken, de teksten zijn fantastisch en de composities zitten perfect in elkaar. Enige kritiek? Neen.

Het zou geweldig zijn als ze samen met hun landgenoten November�s Doom eens Europa zouden aandoen. Dan zou ik weer eens de gelukkigste mens op aarde zijn voor enkele uurtjes. �Dismantling Devotion� is de verrassing van de maand.

Tracklist:
1. A Life Less Lived
2. Dead Air
3. A Dream Resigned
4. All we Had
5. Solitary Refinement
6. Strive to See
7. Lies that Bind
8. Dismantling Devotion