Hoewel niet zichtbaar voor een onwillig oog en oor, bewijst metal echter keer op keer dieper te kunnen gaan dan een gemiddelde rioolput en/of lijkenhuis. Neem nou Crowpath. Deze Zweedse band levert ons begin 2006 "Son Of Sulphur". Een album, haast onbehapbaar, ongrijpbaar en onbetwist n van de complexere metalalbums van de laatste tijd. Want terwijl deze schijf haar eerste ronde draait horen ik en u weinig meer dan een hoop snoeihard, overstuur geflip en klopt de eerste zenuwinzinking al op de deur.
Om "Son Of Sulphur" te kunnen mannen is een nauwkeurige benadering van groot belang. Waardeer deze cd niet omdat het "brute poep" is. Want na enkele luisterbeurten begint twijfel te knagen. Er zijn immers bands die bruter rommelen dan een furieuze Zeus. Ook enkel de technische hoogstandjes zullen niet lang bevrediging bieden. Cryptopsy`s "Once Was Not", om maar een zijstraat te noemen, walst daar met gemak overheen. En ook de innovatieve metalbenadering schopt het in d`r uppie niet ver.
Nee, waarde lezer, wat u met Crowpath moet doen is niet alleen luisteren, maar ook lezen en verbeelden. De combinatie van deze 3 aspecten maakt "Son Of Sulphur" onomstotelijk, sterk, angstaanjagend en elitair.
"Son Of Sulphur" is een conceptalbum. Ooh yess, precious, yess, en wat voor 1. Een pyromaan is in Malm actief, en niets en niemand is veilig. De teksten op "Son Of Sulphur" staan er bol van. Teksten over de vlammen des doods, hun vernietigende en gruwelijke krachten, hun onberekenbare weg, maar ook hun schoonheid in de ogen van diegene die daar voldoening uit put. Tevens worden de geestelijke kronkels van de beste man onder de microscoop uitgesmeerd wat de andere kant van een ziek brein belicht. Niet de fysieke, maar de mentale. Ook de cover van de cd wordt aan dit "hoofdpersoon" gewijd. De vuurgoden aanroepend staat hij op de hoes terwijl alles om hem heen in vuur en vlam verdwijnt.
Deze uiteenzettingen worden muzikaal in een ongekend gestoorde mal van deathmetal en mathcore gegoten. De riffs zijn net vlammen. Ze gaan en staan waar ze willen, hoe snel ze willen, hoe bruut ze willen en ook de kracht is veranderlijk en verradelijk. Hoewel "Son Of Sulphur" met ieder nummer werkelijk ongekende wreedheid uitstraalt, nuanceert de band dit voorkomen geheel terecht. Op deze cd is duidelijk de opbouwende kracht versus een overweldigend orkaan aan vurig gewals waarneembaar.
Dit album is een beste in zijn soort. De teksten die hand in hand gaan met de muzikale kronkels en de beelden die het geheel weet op te roepen, vormen een ijzersterk geheel. "Son Of Sulphur" opent krachtig, chaotisch en alarmerend met "Candles And Cerosine", er is van alles aan de hand en pas gaandeweg komen u en ik tot de ontdekking waar de paniek vandaan komt. Een mooie tegenstelling ( zowel muzikaal als thematisch) is het nummer "Children Of Boredom" ( welke overigens niets te maken heeft met de Finse collegae) en "End In Water" is een sublieme afsluiter van het vlammend geheel. Na een laaste ontvlamming volgt een verzuiping, en daarmee is het verhaaltje uit. Symbolischer had dit niet gekund.
"Son Of Sulphur" is een dik half uur zweten. In dit half uur komen ieders brandende vlammen vervaarlijk dichtbij en roert onze duistere kant zich, ergens diep weggestopt. Maar laat `m daar ook vooral blijven en tracht middels het medium "Son Of Sulphur" een poort te vinden naar de geest van een pyromaan en zijn verwarde labyrinth van denkwerken die middels vlammen fysieke vormen zullen aannemen.
Tracklist:
1. Candles And Kerosene
2. The Will To Burn
3. Chased, Caught, and Charged
4. Pigeonsmasher
5. Children Of Boredom
6. Self-Destructive Pessimist
7. Seed Of Arson
8. Picked Clean
9. The Lychanthrope
10. Scabcoated Attraction
11. Lights Out, Left For Dead
12. End In Water
