Bij het horen van de woorden "Odyssey To Mars" vonkt er iets in mij. Ik denk aan de eerste maanlanding in 1969, en aan David Bowies album "Space Oddity" dat in hetzelfde jaar uitkwam. Ik denk aan Edward Reekers die in 1998 voor Arjan Anthony Lucassens "The Dream Sequencer" een nummer inzong dat over diezelfde maanlanding handelde. Ik denk sixties, ik denk seventies.

Mijn gedachten blijken niet ver naast de waarheid te schieten. Het zoveelste album van de Duitse rockband She's China (Bowie's China Girl?) heeft veel weg van bovenstaande namen, en voegt daar nog welluidende namen als Pink Floyd (Dark Side Of The Moon) en The Alan Parson Project (Eye In The Sky?). Progrock op z'n langst en rustigst dus. Het is allemaal z��� kalm, mellow, uitgesponnen, en grotendeels acoustisch. En allemaal 'ge�nspireerd' door de groten. Veel hammond-orgeltjes en gevoelige solo's die we al eens eerder en beter gehoord hebben.

Jatwerk kan ik een hele tijd volhouden. Tot aan de eerste woorden van "Spacemann", die ongeveer zo gaan: "Ground control...". In gedachten vul ik "...mayor Tom" al aan. Niet helemaal goed, maar het is een indicatie van de vernieuwingsdrang van She's China. Nul komma niks ja. Van 'fantasie' blijft alleen 'fan' over, de rest is m�t alles wat de inspiratiebronnen zo bijzonder maakt vergeten. Leuk plaatje hoor, maar als soundtrack voor de trip naar mars belooft het een lange reis te worden.

Tracklist:
1. The Oddyssey Overture
2. Odyssey To mars
3. Space Between The Heavens
4. Velvet Spacetime
5. Shine On
6. The Inner Light Of The Odyssey
7. Rock'n Roll Star
8. Spacemann
9. Shadows On The Moon
10. When A Blind Man Cries
11. The End Of The Odyssey
12. The Return From The Odyssey