Het album opent met het ijzersterke titelnummer en eindigt met de zwakste broeder To The Mountains. Die eerste song is erg catchy, opzwepend en adrenalinerijk zodat hele volksstammen in beroering zullen geraken bij een enkele beluistering. De afsluiter is dan weer een erg slap aftreksel van het magische Black Lava van Volcano. De overige nummers zijn allemaal min of meer uit de zelfde klei gebouwd. Een klei die bestaat uit logische opbouw, groovy rock-and-roll riffs, scherpe zang van Satyr, helder geluid (gemixt door Mike Fraser die werkte voor AC/DC, Aerosmith en The Scorpions), pompend drumwerk, een ietwat occulte vibe en slimme herhaling van zanglijnen tot ze als mantras klinken.
Ondanks de interessante nieuwe hersenspinsels van Satyr prefereer ik wel nog altijd met voorsprong Volcano dat toch een meer bizar sfeertje herbergde, maar met Now Diabolical onderstreept dit duo wel weer dat ze hun eigen koers volgen en een heel ander publiek van muziekliefhebbers kan laten kennis maken met het occulte. De meningen over dit album zullen tot in het extreme weer erg uit elkaar liggen. Dus laat hieronder de discussie maar losbarsten.
Tracklist:
1. Now, Diabolical
2. K.I.N.G
3. The Pentagram Burns
4. A New Enemy
5. The Rite Of Our Cross
6. That Darkness Shall Be Eternal
7. Delirium
8. To The Mountains
